Achter gesloten deuren~ Deel 2

32

Ik was rustig aan het koken als Brigitte plots in het deurgat van de keuken stond. Ze keek me bewonderd en verbaasd tegelijk aan. Mijn blik naar haar toe werd eerder vragend. "Je bent aan het koken." Zei ze. Ik knikte en maakte duidelijk dat ik dat vrijwel elke dag deed. Ze liet haar hoofd zakken. Ik wist niet goed wat er gaande was of wat ik moest verwachten. "Mag ik binnen slapen?" Vroeg ze stil. "Wat?" Vroeg ik geschrokken. "Natuurlijk, Brigitte." Vervolgde ik. Ze keek me met tranen in de ogen aan. "Ik verdien slaag he. Je mag het doen. Ik ben er klaar voor." Mijn mond viel bijna letterlijk open van verbazing. Ik ging naar haar toe en keek haar aan. In haar ogen zag ik de schrik. Ik zuchtte. Ze liet haar hoofd weer zakken, met haar kin tegen haar borst en spande haar lichaam op. Ze leek te wachten op een slag. Ik legde mijn vinger onder haar kin en tilde haar hoofd zachtjes op. "Ik zou u nooit iets aandoen." Zei ik haar. Er rolden enkele tranen over haar wangen. Ik verplaatste mijn hand van haar kin naar haar hals en wreef met mijn duim over haar wang. Ze sloeg haar armen rond mijn lichaam en nam mij stevig vast. "Hey, ik zou u nooit pijn doen he Brigitte. Echt nooit." Zei ik en wreef over haar rug. Ze duwde haar lichaam van mij af en keek mij aan. "Sorry, ik..ik" ze draaide zich om en maakte aanstalten om weg te gaan. Ik greep snel haar hand vast en trok haar tegen mij aan om haar een stevige knuffel te geven. Ik voelde aan haar lichaam dat het haar deugd deed. "Zet u maar al aan tafel. Het eten is zo klaar." Ze knikte en ging zich aan tafel neerzetten. 

"Sorry," we keken elkaar op hetzelfde moment aan, "zowel voor gisteren als daarnet." Zei ze me. Ik glimlachte zwak. "Ik begrijp dat, Brigitte. Alleen mag, wat er gisteren is gebeurd, niet opnieuw gebeuren. Ik wil u overal bij helpen, maar dit is niet de oplossing." Ze knikte. Ik zag aan haar dat ze enorm veel spijt had. "Ik weet het. Ik was zo emotioneel door die video en ik heb dat verkeerd op u afgereageerd. Dat zal niet meer gebeuren." Ik glimlachte en zei haar dat we de video zouden verwijderen. Nadat we dat hadden gedaan keek ze me met tranen in de ogen aan. "Heeft het bij u lang geduurd eer je iemand kon vertrouwen?" Vroeg ze me. Ik schraapte mijn keel. "Ja, heel lang." Antwoordde ik eerlijk. Ze zuchtte. Soms was het ook beter om niet iedereen direct te vertrouwen. Sommige mensen leerde je pas echt kennen in bepaalde situaties. Als ze naast je zijde blijven staan in moeilijke tijden en ze blijven dezelfde persoon, dan pas kan je ze vertrouwen. "En op vlak van relaties en fysiek contact? Hoe lang heeft dat geduurd?" Ik liet mijn hoofd zakken. Enerzijds was ik beschaamd dat het zo lang heeft geduurd, anderzijds was ik best trots dat Brigitte mijn eerste was. "Dat heeft nog langer geduurd. En met dezelfde vrouw." Zei ik stil. Ik hoopte dat ze aan mijn gezichtsuitdrukking kon zien dat ik het over haar had. Ze keek me vragend en nadien verward aan. "Was ik? Nee?" Ze kon haar eigen woorden nauwelijks geloven. Ik knikte zachtjes. "Dat kan niet." Zei ze vol ongeloof. Ik grinnikte. Gelukkig zag ik aan haar gezicht dat het positieve ongeloof was. "Dat was uw eerste keer? Met mij?" Ik knikte en vertelde haar hoe moeilijk het was om iemand te vertrouwen, maar dat ik haar voor de volle 100% vertrouwde. "Ik sta er echt van verstelt. Ik was ervan overtuigd dat je ervaring had. Zeker na onze nacht." Ik lachte waardoor zij ook begon te lachen. "Ja sorry dat ik dat zo zeg," lachte ze, "maar ik heb wel ervaring, al van voor Willem, maar met u was zo anders." Vervolgde ze. Ik glimlachte. "Dat heeft zo zijn redenen zeker." Ze keek me vragend aan en vroeg me achter de reden. "Wat ik voor u voel is onbeschrijflijk en ik wou dat op die manier duidelijk maken." Ze glimlachte. Totaal onverwacht drukte ze haar lippen op de mijne. Natuurlijk kuste ik haar meteen terug. Ze ging op mijn schoot zitten, met mijn benen tussen de hare en kuste mij intens. Ik voelde dat er meer zat aan te komen dus nam ik het initiatief en droeg haar voorzichtig naar de kamer, waar ik haar op bed legde. Na een tijd te kussen duwde ze mij zachtjes van zich af. Ik vroeg haar of er iets mis was waarna ze direct haar hoofd schudde. "Kan je mij nog wel aantrekkelijk vinden nadat ik mezelf heb verminkt?" Ze keek naar haar arm die ze beschadigd had. Ik glimlachte zachtjes en nam haar arm voorzichtig vast. Ik kuste haar op de plekken dat haar geen pijn zou doen en vertelde hoe aantrekkelijk ze was en altijd zou zijn. Dat ze ondanks de littekens en de wonden even mooi bleef zoals voordien. Ze glimlachte bij die woorden. "Is dit oké?" Die vraag kwam wel enkele keren uit mijn mond. Ik wou echt geen herinneringen naar boven halen door een verkeerde aanraking. "Ericske, als er iets niet oké aanvoelt dan zal ik het wel zeggen." Zei ze en zorgde ervoor dat ik met mijn rug op het bed kwam te liggen. Met een brede glimlach op haar gezicht, sloeg ze haar been over mij en keek me aan. "Ik wil dit graag met u, Eric. Ik ben u echt graag beginnen zien." Haar woorden raakten tot in mijn hart. De glimlach die ik nu op mijn gezicht vertoonde was oprecht. Ik liet mijn vingertoppen zachtjes over haar wang glijden om die dan in haar hals te laten eindigen. Ik trok haar zachtjes naar me toe zodat ik haar liefdevol kon kussen. 

Weer maakte de zon, die op mijn gezicht scheen, mij wakker. Brigitte lag nog naast mij te slapen. Ze lag half op haar zij, half op haar buik, met haar gezicht naar het raam gericht. Ze had haar linkerbeen opgetrokken en haar handen onder haar kussen gelegd. Ik wreef rustig met mijn hand over haar, nog steeds, ontblootte rug. Gemompel, dat het woord 'goedemorgen' moest voorstellen, verliet haar mond. Ik grinnikte en drukte mijn lippen in haar hals. "Goedemorgen." Ze glimlachte terwijl ze haar ogen gesloten hield. Op het moment dat ik me wil omdraaien zodat ik het bed kon verlaten, nam Brigitte mijn hand vast. Ze trok me tegen zich aan en trok mijn arm over haar heen. Ik glimlachte. Ik nam haar stevig vast en drukte nogmaals mijn lippen in haar hals. "We moeten wel gaan werken he." Grinnikte ik. Weer mompelde ze waarna ze duidelijk maakte dat ze nog heel even wou genieten. Ze draaide zich om in mijn greep en keek me aan. Even gingen mijn gedachten terug naar onze vorige keer. Naar de dag dat ik mijn lichaam van de hare had verwijderd en hoe ze die dag had geprobeerd zich van het leven te ontnemen. Dat wou ik nooit meer meemaken. Brigitte haar hand die op mijn lichaam belandde, haalde mij uit mijn gedachten. Ze vroeg me direct waar ik met mijn gedachten zat. "Niks om u zorgen over te maken." Zei ik haar meteen. "Hoe voel je u?" Ze glimlachte. "Na zo'n nacht kan het niet anders dan dat ik me goed voel." Ze kuste me en ging dan brut met haar hand door mijn haar. "Denk je nog aan opgeven?" Ze legde haar hand op mijn wang, "zolang ik u heb denk ik er niet meer aan." Ik glimlachte en gaf haar een kus. Ze kon me zo gelukkig maken met enkele woorden.