Achter gesloten deuren~ Deel 2

36

Brigitte

Het nieuws dat de dokter ons net kwam brengen was verschrikkelijk. De kogel had net niet zijn ruggenwervel geraakt, alsook de hartslagader werd vermeden, dat was het beetje geluk dat hij heeft gehad. Al heeft het zijn lichaam serieus verzwakt en misschien ook wel verlamd. Hij lag in een coma en aangezien de kogel in de linkerkant van zijn nek zat, bestond de kans dat zijn linkerkant verlamd ging zijn als hij wakker werd. Met de nadruk op als, want de kans bestond dat hij nooit meer uit zijn coma zou ontwaken. Ik zakte vrijwel in elkaar, maar Obi die naast me stond, ving mij op. Ik barstte in tranen uit. Ik had zoveel verloren. Ik zou het niet aankunnen als ik mijn grote liefde ook nog eens moet verliezen. "Kunnen we hem zien?" Vroeg de chef. "Vandaag wil ik maar één iemand voor een kwartier binnen laten." De chef keek me aan. "Wil jij gaan?" Vroeg hij me. Ik knikte zachtjes. De dokter deed teken dat ik hem moest volgen. Onderweg naar Eric zijn kamer vertelde de dokter mij dat ik niet moest verschieten van hoe hij eruit zag. Dat was blijkbaar enorm slecht. De dokter toonde me de kamer waar Eric lag. Ik bedankte hem en ging naar binnen. Ik begon nog harder te huilen dan dat ik al deed toen ik Eric zo zag liggen. In zijn hals hing een grote plakker en van daaruit trok een blauwe plek tot aan zijn kaak. Er zaten draadjes in zijn neus en aan zijn borst, voor zijn hart. Zijn lichaam was bleek. Alsof het bloed dat zijn lichaam had verlaten, de kleur van zijn huid had meegepakt. Ik zette enkele stappen dichter bij hem. Ik legde mijn hand op de zijne. De tranen die van mijn wangen rolden, belandden op onze handen. "Het spijt me zo hard, Eric." Snikte ik. "Blijf vechten, voor mij. Ik heb u nodig" Ik legde zijn haren, die slordig lagen, terug ordelijk en liet mijn hand dan op zijn wang rusten. Ik drukte mijn lippen zachtjes op zijn voorhoofd terwijl de tranen over mijn wangen bleven stromen. "Ik heb u nodig, Eric." Herhaalde ik nog eens. Ik wist niet of hij mij kon horen. De ene kon het wel, de andere niet dus het enige wat we konden doen was blijven praten. Ik hoopte maar dat alles zou goedkomen. Geklop op de deur haalde mij uit mijn gedachtes. Ik richtte mijn blik naar de deur. De dokter kwam binnen en zei me dat het kwartier voorbij was. Ik knikte, nam afscheid van Eric en ging naar buiten. In de wachtkamer zat de chef op mij te wachten. "Gaat het?" Vroeg hij en stond recht. Ik knikte zachtjes. "Ik zal u thuis afzetten. Morgen zullen we alles afhandelen." Stelde hij voor. Ik knikte al had ik geen goesting om alleen te zitten.

Aan het appartement aangekomen ging ik meteen naar binnen. Ik gooide mijn gerief aan de kant, begaf me naar de badkamer en deed één van Eric zijn truien aan. Ik zette me in de zetel en begon te huilen. Ik was zodanig in shock van alles dat ik niet meer wist wat er juist was gebeurd. Had ik nu mijn eigen lief neergeschoten, gewoon omdat ik zo kwaad was op den andere? Ik was Eric op een korte tijd enorm graag beginnen zien. Ik apprecieerde hem als persoon, in het begin, maar dat groeide dus uit naar grote liefde. Ik wou en kon hem echt niet verliezen.

Floor

Obi en ik waren terug op plaats delict. We moesten onderzoeken wat er juist allemaal gaande was. Ten eerste moesten we weten wat er exact was gebeurd en ten tweede moesten we weten waarom Eric en Brigitte hier waren. Als ze wisten dat deze man hier woonde kon het wel eens heel persoonlijk geweest zijn en dan was het geen officiële politiezaak. "Kunnen we helpen?" Ik keek op en zag Koen en Tineke staan. Ik knikte en vroeg hen of ze op de hoogte waren van de hele situatie. Ze knikten. Ik vroeg hen of ze even de positie van Eric en Brigitte wouden innemen, zoals wij ze hadden aangetroffen. Koen ging op de grond liggen, Tineke zette zich ernaast en Obi ging zoals de man op de grond liggen. Ik zette paar stappen achteruit en bekeek heel het gebeuren. "Eric is toch vele groter dan Brigitte?" Vroeg ik hen. Ik zag aan Tineke dat ze probeerde in te schatten hoe groot Eric was. "Ja, toch wel een kop groter ofzo." Bevestigde ze. We keken naar Koen en beeldden ons in hoe Eric stond. "Als je in de hals geraakt wordt dan val je rechtstreeks neer. Dus Eric stond met zijn gezicht naar Brigitte gericht." Koen stond recht en zette zich voor Tineke. "Ik snap het niet." Zei ik en keek bedenkend in het rond. "Ik denk dat ik het gevonden heb." Obi stond recht, nam een handschoen uit zijn broekzak en haalde iets uit de struiken. Het bleek een wapen te zijn. Later bleek er ook een bloedvlek te zijn en een bloedveeg wat aantoonde dat die zichzelf tot tegen de haag had verplaatst. Ik besloot dan maar eens naar Luc te bellen in de hoop meer informatie te kunnen krijgen over de kogel in Eric zijn lichaam. "Gezien naar de positie is die kogel er langs achter ingeschoten. De kogel zat er recht in, wat wilt zeggen dat de persoon ongeveer even groot is of een beetje groter." Legde Luc uit. Ik bedankte hem voor de informatie en vroeg of hij meer wist van de andere man. "Die zat blijkbaar scheef, van onder naar boven en zat ook totaal niet diep. Dus hoogstwaarschijnlijk van een kleinere persoon." Antwoordde hij. "Kan het zijn dat er van dichtbij geschoten werd?" Vroeg ik. "Nee, dat is onmogelijk, dan had de schade veel groter moeten zijn." Weer bedankte ik hem en sloot het gesprek af. Ik keek naar Tineke die hetzelfde leek te denken als mij. "Waarschijnlijk heeft diene andere op Eric geschoten en Brigitte op hem." Concludeerden we. Opeens hoorden we een stem in de verte. We keken rond maar zagen niemand staan. Uiteindelijk zagen we een vrouw boven aan het raam staan in het huis hiernaast. "Zijn jullie hier in verband met dat schietincident?" Vroeg ze. We knikten. "Ik heb dat gefilmd." We vroegen haar meteen om te komen met het bewijsmateriaal. 

"Ik hoorde geroep en dan ben ik direct beginnen filmen." Legde ze uit. Op het filmpje werd onze gedachtegang bevestigd. Brigitte stond met haar wapen naar de man gericht en Eric stond daar met een onbekende reden tussen. Dan zagen we hoe de man een wapen bovenhaalde en meteen Eric neerschoot, waarna Brigitte direct reageerde en de man in de schouder schoot. Nadat we de vrouw hadden gevraagd het filmpje door te sturen en haar gegevens hadden genoteerd, lieten we haar terug naar huis gaan en gingen wij naar het kantoor. De situatie was bijna helemaal duidelijk. Eric werd neergeschoten en Brigitte reageerde, het enige dat voor ons een groot vraagteken was, was de reden waarom Eric zo voor Brigitte stond. De man kwam mij zo bekend voor maar ik kon maar niet achterhalen van waar.