Last Section ✔️

Chapter 23

Sofia's Pov

Nagising ako dahil sa ingay na nanggagaling sa pintuan ng kwarto ko, ano ba naman yan! Istorbo naman ng tulog kung sino man to. I glanced at my watch, nakita kong 5AM pa lang ng umaga , Aish! Napaka aga pa. >.<

Nang maramdaman kong walang balak tumigil sa pagkatok ang nasa pintuan ko ay tumayo na ako at lumapit dito para buksan. Saktong pagbukas ko ay ang pagbagsak sa'kin ng isang katawan na ikinagulat ko.

Nagising ang diwa ko ng mapag sino ito at agad din gumanti ng mahigpit na yakap. Napangiwi naman ako dahil sa kirot na naramdaman ko sa may braso ko. Masakit >.<

"Waaaaaah! Sophie namiss kitang bruha ka!" Irit ni marie at kumalas sa pagkakayakap sa'kin.

"Ako din namiss kita, anong oras ka pa dumating?" Tanong ko dito at nginitian siya.

Sumimangot naman siya agad "Kagabi pa mga 11:30PM pero tulog na tulog ka na, ginigising kita pero tulog mantika ka talaga kahit kelan kainis ka!" Sabi niya at nag pout pa.

Kagabi? Sino ba naman hindi makakatulog sa sobrang pagod at...naalala ko nanaman ang tungkol do'n sa box kaya natahimik ako bigla.

Napansin niya siguro ang pananahimik ko kaya nagsalita siya bigla.

"Sophie? Manang told me that yesterday night you're crying so hard infront of our gate. What happened to you?" Tanong ni marie na iniiwasan ko sanang malaman niya pero naikwento na pala nila manang.

"Wala yun, namiss ko lang kasi sila mama. Hanggang ngayon kasi nagtataka pa din ako kung bakit hindi pa din nila ako kino contact or even message." Sabi ko at mukang naniwala naman siya dahil lumungkot din ang itsura nito.

"Okay lang yan sophie, don't worry nandito naman kami nila mommy, soon tatawag din yan sila tita kaya cheer up na! Ang dami ko pa naman pasalubong sayong chocolates at ang favorite mong gummy bears/worms" Sabi niya na ikinakinang ng mata ko.

"Omo! Jinja?!" Tanong ko na ikinatango niya pero at the same time ikinasimangot niya.

"Stop speaking a korean language, hindi kita maintindihan. Nagagaya mo na yung mga koreanovelang pinapanood mo >.<" Sabi niya na ikinatawa ko lang.

"Try it sometimes couz! You'll gonna love it, may bago nga akong pinapanood ngayon pero hindi siya Korean, chinese siya yung A Love So Beautiful, swear kikiligin ka!" Pang eengganyo ko sa kanya na ikinangiwi niya. Tss KJ na to.

"Naku! Let's continue talking later mag breakfast muna tayo at nasa baba na din si kuya. Sabay lang pala ang uwi namin hindi ko alam haha" sabi niya at hinatak na ako para lumabas ng kwarto. Hindi pa man kami nakakahakbang pababa ay hinatak ko ulit siya payakap sa'kin.

Alam kong nagulat siya but i don't care.

"Sophie? Are you okay honey? Is there something wrong?" Tanong niya na may pag aalala.

"Nothing ate marie, I just missed you so much" Sabi ko at napakalas siya sa pagkakayakap sa'kin.

"Are you sick bunso?" Tanong niya at hinawakan pa ako sa noo at leeg. Napatawa tuloy ako.

"I'm not! Grabe ka sa'kin! Tara na nga" Sabi ko at hinila na siya papunta sa hapag kainan.

Pagdating namin sa dining table ay nakita ko kaagad si kuya ford na nakaupo at umiinom ng kape, lumapit ako sa kanya at niyakap siya from the back and i kiss his cheeks na ikinagulat din niya.

"Goodmorning kuya" Sabi ko at umupo sa kaharap niyang silya.

Matagal ko na kasing hindi ginagawa yun kahit anong lambing at pilit niya sa'kin pero ngyon? Hindi ko din alam ang nangyayari sa'kin, Ang nasa isip ko lang simula kagabi ay i want to spend more time with them, with my love ones , napapaisip lang kasi ako. Paano na lang kung bigla akong mawala? Paano na lang kung hindi na ko makaligtas sa mga kapahamakan na nakakasalamuha ko sa araw-araw? Edi hindi ko naipakita kung gaano ko sila kamahal?