Last Section ✔️

Chapter 59

Pumasok na sa loob ng mansion sila sofia habang dina digest pa din niya lahat ng sinabi ni carmelo sa kanya.

"Are you really sure about that?" Tanong ulit ni sofia na parang tinakasan na ng kaluluwa niya sa katawan.

"I'm pretty sure about it sweetheart" Sabi ni carmelo na kabaligtaran naman ni sofia na tuwang tuwa pa sa nangyayari.

Hindi malaman ni sofia ang mararamdaman niya at halo halong emosyon ang umiikot sa sistema niya. Sa isip niya ay nag aalangan siya, dahil hindi biro pumasok sa isang relasyon na wala ng labasan, Pero ang puso niya ay sobrang galak ang nararamdaman dahil sa wakas. Mapapakasal siya sa lalaking minahal at minamahal pa din niya hanggang ngayon, sa hindi alam na kadahilanan.

"Where have you two been?" Tanong kaagad ng mama ni carmelo sa kanila pagdating pa lang ng mga ito.

"At the garden ma. Nag usap lang" Sabi ni carmelo.

Pupunta na ulit sana si sofia sa upuan niya sa tabi ni kerby ng hawakan siya ni carmelo sa kamay niya.

"Sweetheart i want you beside me" Sabi ni carmelo at nagpa cute pa kay sofia.

Hindi maintindihan ng iba ang nagiging kilos ng dalawa, una para itong aso't pusa, ngayon ay kung makahawak si carmelo ay parang babasaging bagay si sofia.

"But--" hindi na natuloy ni sofia ang sasabihin sana niya when carmelo interrupt her.

"Please" hindi maintindihan ni sofia ang sarili at nakita na lang niyang tumatango na siya.

Pinalipat nila si marie sa tabi ni kerby, wala man maintindihan sa mga sinasabi ang dalawa pero isa lang ang alam niya. May something sa mga kilos nila.

Matagal na niya itong napapansin no'ng kahit wala pa naaalala si sofia tungkol sa sarili niya. Ibang iba ang dalaga ngayon.

Samantalang ang mga magulang ng dalawa ay natutuwa pa sa nakikita.
Hindi mapigilan tumingin ni sofia as katabi na naka ngisi habang kumakain. Hindi niya talaga maintindihan kung bakit ito pa ang gustong ipakasal ng lolo niya sa kanya. Pwede naman si kerby or kahit sino na ka business partners nila. Pero si Carmelo Riley Petterson pa talaga ang napili niya.

"Stop frowning sweetheart and eat. Or do you want me to feed you?" Malokong sabi nito.

All of them choked because of what they heard from the mighty Carmelo Petterson.

"W-What the heck melo!" Napamura si tyrant dahil dito.

Hindi makapaniwala si tyrant na nagsabi ito ng mga ganitong salita, knowing carmelo he hates sweet so much. But in just a blink there he goes, throwing some punch line to sofia.

"What?" Maang na tanong niya sa mga ito.

"What did you just said earlier?" Nangungumpirmang tanong nila.

"What? That 'Stop frowning sweetheart and eat. Or do you want me to feed you?'.. " tanong niya na ikinatango ng lahat.

"Why? There's nothing wrong with that, Sofia is going to be my wife, two months from now" proud pa na sabi nito at tumingin kay kerby na may pang asar na ngiti.

Nagtataka si kerby kung bakit ganun makatingin si carmelo sa kanya... After awhile it hits him. He's jealous! It's not a question but it's a statement.
Napailing na lang siya sa ikinikilos ng binata.

Kinurot ni sofia si carmelo sa tagiliran para paayusin. "Stop it! Mahiya ka nga" pabulong pero madiin na sabi ni sofia.

"What? Kinakahiya mo ba talaga ako?" Tanong ni carmelo dito.

Leche! Bwiset! Naiinis siya na kinikilig dahil sa mga sinasabi ng binata. She cant help it, her blood runs to her cheeks. She's blushing.

"Just shut your mouth petterson" madiin kong sabi pero nginisihan lang ako ng gago. Ugh.

"Then make me" he said then he eat the steak infront of him.

Naramdaman ko ang tingin sa'kin ng iba. I really hate attention hindi mo alam kung compliment o insulto ang nasa isip nila e. Im just paying attention to my food when my parents speak.

"It's been a long time since we have this kind of bonding, I miss this. Naalala ko tayo-tayo pa lang at wala pa ang mga anak natin" Sabi ni mom at tumawa na sinabayan din nila. Except sa aming mga kabataan na nakikinig lang sa kanila.

"Yeah i remember that, at ngayon sa mga anak naman natin. I want them to be close with each other." Sabi ni tita diane (Rafael's mom)

"I second in motion" sabi ng parents ni aldrich. Tita arlene and tito Victor.
Narinig kong nasamid si aldrich sa narinig kaya napangisi ako.

Natahimik lang sandali sa hapag kaininan ng biglang magsalita si dad. Ewan ko pero kinakabahan ako sa sasabihin niya. Tahimik lang akong nakayuko at kumain pero ramdam kong nakatingin sa'kin si carmelo.

"I also have an important announcement, since kayo talaga ang maituturing namin na sobrang malapit sa pamily namin kaya we decided na kayo muna ang makaalam nito." Pinutol ni dad ang sasabihin niya. Sh*t! Feeling ko hindi ako makahinga ng maayos.

My gaze landed to kerby na kanina pa din pala nakatingin sa'kin at nakakunot ang noo. Base on his facial expression he's worried.

"My daughter sofia and carmelo son of carmela and angelo petterson is already engaged. And the wedding will held 2 months from now." Naka ngiting sabi ni mama. Nagpalakpakan naman ang mga kasama namin. Except sa mga kaibigan namin na tulala.

Napatingin ako kay kerby at nagtatanong siya using his facial expression. I already memories his expression in a short period of time. Wala akong pinapakitang emosyon at nagkibit balikat lang ako. T*ngna! Totoo nga talaga at hindi nagbibiro to ungas sa gilid ko. Ano ba ang iniisip nila mom and dad? We have a huge problem and i have a big responsibilities, hindi ba nila nakikita yun?!

All of them congratulate us. Nagiba bigla ang timpla ng mood ko. Maisip ko pa lang na hindi para sa akin ang pag aasawa ay nalulungkot na ako. Pero kailangan kong gawin. Hindi ko alam kung pagkatapos ng hinihingi ni alejandro ay mabubuhay pa ako.

The elders went straight to the garden dahil may pina prepare sila mom and dad sa labas. Do'n na lang daw sila iinom dahil namiss daw nila yun. Napailing na lang ako at nag stay ako sa may dining. We're all still here except to our parents. Maski sila alam ko ay nagulat.

"Fia, you're getting married in two months" malungkot na sabi ni kerby kaya napatingin sa kanya lahat. Ang panget niya talaga magtampo. Hahaha.

"I can't believe it too" sagot ko at uminom ng tubig. Nanunuyo ang lalamunan ko sa nangyayari.

"Congratulations sofia, akala ko pwede pa kitang ligawan e." Sabi ni darren kaya natawa ang lahat except sa katabi ko na ramdam ko ang init ng pagtitig niya kay darren.

"Pwede pa naman. Hindi ka pa naman kasal, tsaka hindi naman kayo mag bf/gf" singit naman ni allister at ngumis. Nasamid ako sa sinabi niya. Lokong to! May balak pa ata.

"Are you really sure na magpapakasal ka na fia?" Tanong naman ni nico. Alam ko kung anong tumatakbo sa isip nitong mga to.

Sumandal ako sa upuan ko at kitang kita na nila ngayon ang muka ko pati na ang magiging reaksyon ko. I smirked.

"Hmm, not quite sure. Since two months pa naman maraming oras pa ko para mag isip, besides biglaan din" malamig kong sabi at tumayo para dumiretso sa kwarto ko.

I left them dumbfounded. I need to think. Masyadong magulo ang isip ko ngayon.