Last Section ✔️

Chapter 31

A/N: thank you guys so much for reading LS, here's another update! Happy reading ^.^

Sofia's Pov

Hindi ako naka sagot agad dahil sa tanong niya, of all questions bakit yan pa? Hindi ba pwedeng tanungin na lang niya ako kung okay lang ako? Kung nagugutom ba ko? Kung gusto ko ba ng matinong pagkain, dahil puro prutas pinapakain niya sa'kin. T.T nagugutom kaya ako!

"Aren't you going to answer my question sofia?" Tanong niya ulit. Nakakatakot siyang mag seryoso.

Nasanay kasi ako sa kanya na laging naka ngiti at makulit, unlike now na akala mo papatayin ka pag hindi ka pa sumagot.

"Ah...eh...kasi--" I really can't find the right words to say. Ewan ko ba, pero parang may sariling buhay ang bibig ko. Alam kung kelan dadaldal at kung kelan tatahimik.

"What sofia? I'm waiting" Halata ang inip niya sa boses niya.

Napalunok naman ako, can i trust him? Pag sinabi ko ba sa kanya hindi niya sasabihin kila kuya?

"Just promise me, you won't tell to anyone... specially to my family" Sabi ko na ikinataka ng ekspresyon niya.

"Why you don't want them to know?" Tanong niya, bakas sa boses niya ang pagtataka.

"Just promise me kerby, I'm counting you on this when i tell you" Seryosong sabi ko na din sa kanya. Nakakapagod siyang kumbinsihin -.-

Ang tagal bago niya magsalita, halatang iniisip pa ang mga sasabihin niya. Why all of a sudden you're being concern and clingy here andrada? I thought you don't care?

"Fine!" Sabi niya at halata naman tutupad siya.

Inumpisahan ko ng sabihin sa kanya kung saan nang galing ang sugat kong ito, umamin ako na bala ng baril nga ang tumama sa'kin pero daplis lang ito, yun nga lang masyadong nakabuka, yung feeling na parang nadaanan lang ng gunting yung manipis mong pantalon, tapos nagtuloy tuloy sa pagbuka.

Buti na lang talaga wala na yung saksak sa may tagiliran ko, ang galing kasi ng dermatologist ko e, hahaha! Baka kasi pag nalaman pa nila yung nangyari sa amin ni jedric ay ikulong na nila ako sa kwarto at wag ng palabasin T.T

"What?! And you didn't tell us what happened?!" Tanong niya at halatang nagpipigil ng inis.

Napaigtad ako sa pag sigaw niya, ano bawian dude? Porket nagulat ko kayo kanina, babawi ka ngayon? Lintek na to -.- tsaka isa pa...

"What's with you? So what if i didn't tell you what happened that day? To tell you frankly that was also the day that you didn't believe me when i told you guys that , that freaking president of ours is the one who brought me to that place. Do you really think that when i told you what happened you're going to believe me? Hell no! Because you don't have trust on me! You also don't want to accept me, right? Huh!" Naiinis na sabi ko sa kanya.

Natahimik naman siya sa sinabi ko, oh i think i push the right button to shut him up. -.-

"Why are you being like this all of a sudden andrada? We're not even friends, isa ka sa nag sabi na wag ako mag assume. So ano to ngayon? Are you throwing some pranks on me again?" Malamig kong sabi sa kanya. Ewan ko ba pero parang may sariling isip ang katawan ko. All i know is I'm irritated and mad at the same time.

"That's not what you think it is sofia" kalmado pero seryoso. Iba talaga aura niya e.

"Then what kerby?" Tanong ko habang naka kunot ang noo. Bakit ba parang nagiging imbestigador siya ngayon.

Ang tagal nanaman niyang sumagot at nakayuko din siya, ano bang tinitignan niya sa sahig? Sinilip ko kung ano yun pero wala naman. Tiles pa din naman sila, hindi din naman do'n nakalagay yung isasagot niya.

"I already accepted you sofia since the day you helped me, I already trusted you when you told me that i just need to follow what you've said because you're not going to harm me, I'm already your friend since that day. Kaya nga halos mamatay ako sa takot at kaba no'ng nalaman kong naaksidente ka. Now tell me sofia, am i still not allowed to be concern when it comes to you?" seryosong sabi niya habang naka tingin na sa mga mata ko.

Hindi ko alam pero parang pinipiga ngayon ang puso ko, lalo na at nakikita ko ngayon na nangingilid na ang mga luha niya. Aish! What did you do sofia? >.>

"I-im sorry , nadala lang kasi ako ng emosyon ko lalo na sinabihan niyo din akong wag m-mag a-assume di ba" nakayuko kong sabi.

Naramdaman kong gumalaw ang kama ko at naramdaman ko na lang na he's already hugging me from the back.

"I'm sorry for my attitude back then, we have a reason why we do that. I'm sorry princess" sincere niyang sabi at biglang lumukso ang puso ko dahil sa sinabi niya.

Ang galing niyang magpa gulity >.<

"Ibig bang s-sabihin, o-okay na tayo?" Tanong ko pero bakit parang double meaning ata? Aish! Ano ba yan isip mo, manahimik ka nga! Sabi na e malala pagkaka untog ko e >.<

"Yes!" Sabi niya this time ay iba na ang tono niya. Masigla na siya ulit. Hahaha!

"So ano to andrada? Iniwan ko lang pinsan ko sandali may ganito na?" Napatingin kami sa nagsalita at si kuya ford pala ito, nakasandal siya sa may pader.

Hindi namin naramdaman na nandito na pala siya, may lahi bang ninja to?

"Grabe ka sa'kin hyung! Parang niyakap lang masama ba?" Pagmamaktol ni kerby at mas lalo pa akong niyakap ng mahigpit. Hindi ako makahinga at pucha lang! Yung mga sugat at pasa ko masakit pa!

"Anak ka ng andrada! Bitaw!" Sabi ni kuya ford.

Piningot niya ang tenga ni kerby at hinila palayo sa'kin. Whoooo! Oxygen meron pala ngayon ko lang naramdaman!

"Malamang kaya nga andrada di ba? Kasi anak ako ng andrada, ano ba naman yan hyung" Sabi ni kerby habang hinihimas ang tenga niya.

"Ewan ko sayo" Sabi lang ni kuya at lumapit sa'kin. He kissed my forehead ng may biglang umepal.

"Eh bakit ikaw hinalikan mo pa siya sa noo? Anak ka ng villarama dito ka sa tabi ko" Sabi ni kerby at binato lang siya ni kuya ng unan. Hahaha nakakatawa sila. 

Inirapan lang siya ni kuya at nanahimik nanaman siya agad. "Are you okay?" Tanong sa'kin ni kuya at tumango ako habang naka ngiti.

Nakatingin lang sa'kin si kuya, nagpaalam naman si kerby na may bibilhin lang siya, nakisuyo na din ako ng choco mallows hihi! Ang mabuting kaibigan nanlilibre at ang mas mabuting kaibigan nagpapalibre. Hahaha!

"Don't do that again sweetie please" sabi ni kuya. Nagtaka ako kung anong ibig niyang sabihin.

Hanggang sa makuha ko ang gusto niyang iparating sa'kin, that accident? Hindi ko naman sinasadya yun e. Malay ko bang mawawalan ako ng preno, maayos naman yun no'ng ginamit namin ni kerby.

Tumango na lang ako sa kanya at ngumiti. Niyakap ako ng mahigpit ni kuya kaya napangiti ako. I really can feel that he loves me so much and I'm thankful for that.

"Sophie" tawag sa'kin ni kuya at kumalas naman siya sa pagkakayakap sa'kin.

"Hmm?" Sagot ko habang nakatingin sa kanya.

What he said next is like a bomb that exploded in my face.

"You're going to have a bodyguard"