SABIR "TAMAMLANDI"

42.Bölüm:Baskın

Yüzüne esen hafif rüzgarla gözlerini kapatıp kendini herşeyden soyutlamak istedi.Hayatın delice yoğunluğundan,insanların sahteliğinden...Bu huzurun bir dakikayı bile bulamayacağını biliyor olmasına rağmen yine de sonsuza kadar böyle kalacakmışcasına hissetti bir anlığına.Yüzündeki tebessüm duyduğu sesle silinmişti.Gözlerini  gülerek Poyraz'a bakan Büşra'ya çevirip sıkıntıyla nefesini verdi.Bu huzur bir dakikayı bile bulmamıştı..

"Poyraz ne gerek vardı?Çok kibarsın."

Ne kadar masaya uzak otursada yine de bir yanı ayrılamıyordu.Büşra elindeki rengarenk papatyalardan oluşan buketi koklayıp yüzüne memnun bir ifade takındı.Poyraz yerine otururken Büşra'da Beyza'ya yandan bir bakış atıp kendince nispet yapmıştı.Beyza bakışlarını denize çevirip martıları izlemeye başladı.Martılar bile bu saçmalığı izlemekten daha çok ilgisini çekiyordu.Mesela az önce önünden geçen büyük martı onlara atılan simit parçasını havada yakalamış ve bunu gören diğer martılarda onun peşine düşmüştü.Acaba martı peşindekileri atlatabilecekmiydi?.. Önüne konulan kırmızı güllerle çoktan düşüncelerinden sıyrılmıştı.Zira martıların aksiyonlu kovalamacalarından daha çok ilgisini çekmeyi başarmıştı bu güzel güller.Şaşkınlıkla Poyraz'a baktı genç kız.Neden ona çiçek almıştı?Yada neden ona farklı bir çiçek almıştı?
Poyraz ona şaşkın bakan gözlere gülümseyince genç kız kaşlarını çatıp gözlerini çekmişti.Kızaran yanaklarını derin bir nefesle söndürmeye çalıştı lakin bu girişim pek bir işe yaramamış sanki daha çok körüklemişti.

"Poyraz bey gerçekten çok teşekkür ederim bu ince(!) davranışınız için ama ben bunu kabul edemem."

Ne kadar vermek istemese de gülleri Poyraz'ın önüne koydu.Genç adam  kaşlarını çatıp önce gül buketine daha sonra ilgisiz gibi görünen Beyza'ya baktı.Bu kız neden herşeye muhalefet oluyordu?!Bir şeyi kabul etse şaşardı zaten.!

Büşra ikisini dikkatle süzüp inceledikten sonra Poyraz'ın önündeki gülleri bir çırpıda aldı.O geri kafalı kız ne anlardı güllerden?.

"İstemiyorsa ben alabilirim Poyraz.Zaten benim en sevdiğim çiçektir.Sen yanlış kişiye almışsın bu gülleri.O anlamaz zaten çiçekten böcekten.Kibarlık yapılmaz ona."

Beyza Büşra'ya gözlerini devirmekle yetindi.Gerçekten onunla tartışacak modda değildi.Hem de hiç!.

Poyraz Büşra'nın elindeki güllere uzanıp nazik bir hareketle aldıktan sonra tekrar Beyza'nın önüne bıraktığında Beyza yarı şaşkın yarı kızgın, Büşra ise kırgınlıkla Poyraz'a bakıyordu.

"Kusura bakma Büşra ama bu gülleri Beyza'ya aldım.Kibarlıktan, çiçekten böcekten anlamasa(!) da kabul etmek zorunda."

Poyraz'ın sistemle söylediği sözlerle sıkıntıyla nefesini verdi.Ne kadar da kibardı(!).Dua etsin Büşra olmasaydı gülleri onun kafasında paralardı çoktan.!
Yine sessiz kalıp başını denize çevirmişti.

" Poyraz neden farklı çeçekler aldın?"

Aklındaki soruyu meraklı Büşra sorarken kollarını önünde bağlayıp ilgisiz görünmeye özen gösterdi.
Poyraz kendisine bakmayan genç kızdan gözlerini ayırmadan konuşmaya başladı.

"Çünkü her çiçeğin bir anlamı var.Kim benim için ne ifade ediyorsa ona göre çiçek alırım."

Büşra Poyraz'ın sözlerinden sonra başını tam döndürmeden bir Beyza'ya bir de elindeki gül buketine baktı.

"Öyle mi?Merak ettim şimdi anlamlarını.Söylesene bize de."

Beyza istemsizce bakışlarını önündeki güllere kaydırmıştı.Gül neyi ifade ediyordu acaba? Ona göre hatta çoğu kişiye göre sevgiyi temsil ediyordu bu nadide çiçek.Lakin komiser bozuntusunun neden ona gül verdiğini hala kestirebilmiş değildi.Bakışları Poyraz'a yönelince genç adamın donuk gözleriyle karşılaşmış hemen utançla kaçırmıştı göz bebeklerini.