Sessizlik çığ gibi büyürken duyulan tek şey arabaya vuran rüzgarın çıkardığı uğultuydu.Cevabını bildiği bu soruyu sormak ne kadar zor gelmişti diline,yüreğine..Genç kız bakışlarını ellerinde sabitleyip parmaklarıyla oynamaya başladı.Kendini kapana sıkışmış fare gibi hissediyordu.
"Niye susuyorsun? Bir cevabın vardır mutlaka."
Beyza,sürücü koltuğunun arkasına iyice yanaşıp Poyraz'ın delici bakışlarından kurtuldu.Zira böyle bakmaya devam ederse hiç konuşamayacaktı.
"Eve gitmek istiyorum.Lütfen"
"Soruma cevap vermeden olmaz."
Sırrını nasıl duydu bilmiyordu ama bu konu hakkında konuşmak istemiyordu.Bu yüzden kapıyı açıp inmek istedi lakin kapı çoktan kilitlenmişti.Birkaç kez denedikten sonra pes etmişti.
"Neden soruyorsun? Seni ilgilendiren birşey yok.O yüzden fazla üsteleme."
Genç adam sinirle gözlerini kapatıp bir kaç saniye sessiz kaldı.
"En çok beni ilgilendirir.Ben seni korumak zorundayım.Gerçekten anlamıyorum hiç mi ders çıkarmıyorsun o kadar şey yaşandı.Hepsinden kıl payı kurtulduk.Senin bu çocukça hareketlerine anlam veremiyorum!"
Beyza, dolan gözlerini kaldırımın kenarında rüzgardan yaprakları savrulan ağaca çevirdi.Genç adamın sözleri onu derinden yaralasa da kabullendi.Ancak asla çocukça hareket ettiğini düşünmüyordu.Kimseye derdini anlatamıyordu.
"Bencilin tekisin!Hiç Saadet anneyi düşünmüyor musun o kadın sensiz ne yapar?Ya Nisa onu ne kadar üzeceksin!"
"Bencil değilim ben!Onlar için yapıyorum zaten.Daha fazla hayatlarını berbat etmemek için.Senin için söylemesi kolay tabi.Hiç birşey göründüğü gibi değildir bunu anla artık."
Evet biliyordu.Hak veriyordu da ama içine sinmiyordu böyle çekip gitmesi.Ona bu kadar alışmışken nasıl gitmesine izin verirdi ki?Böyle kırıcı sözler sarf etmek istemezdi ama sinirlerine hakim olamıyordu bir türlü.
"Oralarda tek başına yapabilecek misin gerçekten?"
Allah yanında olduktan sonra insanın yapamayacağı birşey var mıydı ki?İlk başlarda zorlansa da alışacaktı yeni hayatına.Hem o kadar yalnız yaşayan, bir başına ayakta durmaya çalışan insanlar vardı.Onlar yapabiliyorsa kendi de yapardı elbet.
" Yapacağım inşaAllah.Artık kendime yeni bir hayat kurmalıyım.Yeni yüzler tanımak, yeni yerler keşfetmek bana iyi gelecek buna inanıyorum."
"Mert yakalanana kadar hiçbir yere gidemezsin."
Ne kadar ertelese kardı onun için.Belki o zamana kadar fikrini değiştirdi.Beyza'nın sessiz kalmasıyla tekrar arabayı çalıştırdı.Kabul etmeme gibi bir şansı yoktu...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"Hadi be oğlum çabuk olsana ağaç ettiniz beni."
Kağan kabanının düğmelerini ilikleyip ellerini cebine soktu.Hava bugün fazla soğuktu.
"Ne yapayım Nisa en ufak sese uyanıyor bende kaplumbağa gibi hareket etmek zorunda kalıyorum.Yakalasaydı hayatta göndermezdi."
Poyraz'ın aklına Beyza gelmişti bir anda.Tam tersi Beyza'nın uykusuda ağırdı.Tabiri caizse top patlasa uyanmazdı.Tebessüm edip arabaya yerleşti.
"Ee Eylül gelmiyor mu?"
"Geliyor Poyraz abim azıcık beklesin dedi."
Poyraz camdaki buğuyu silerken bir yandan da söyleniyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SABIR "TAMAMLANDI"
SpiritualitéMis gibi kokular geliyorken mutfaktan yine Saadet hanımın gözleri dolmuştu.Allah'a binlerce kez şükrediyordu böyle hayırlı bir evlat nasip ettiği için.Düşünmeden edemiyordu acaba ne yapmıştı da ona böyle hediye vermişti Rabbi? Dolan gözleri şimdi ta...
