SABIR "TAMAMLANDI"

2.Bölüm:Dua

Saatler sonra kütüphaneye son bir kez baktıklarında gördükleri manzaradan memnundular.Bütün kitapları alfabe sırasına göre yerleştirmişlerdi.Gerçektende çok güzel ve düzenli görünüyordu.Beyza 32 diş sırıtarak genç kıza bakıyordu.

"Bunu kutlamamız gerek.Bol köpüklü Türk kahvesi ve yanında bitter cikolatayla."

Evet genç kızın içini okumuştu.Gözlerinin içi parlamıştı.

"Biliyormusun bazen ikizmiyiz diye düşünmüyor değilim.Aslında isimlerimizde benzemiyor değil."

Beyza gülümsüyordu içtenlikle.

"Evet haklısın bak hiç düşünmedim bu zamana kadar.Nisa~Beyza.Uyumluyuz yani.İkiz olma olasılığımız artıyor.Bence herkese ikiz olduğumuzu söyleyelim."

Nisa'nın tebessümü yüzünde yayılıyordu.Yalancıkdan düşünmüş gibi yaparak konuşmaya başladı.

"Benim için sakıncası yok.Senin gibi zeki ve güzel bir ikizim olması beni gururlandırır."

Beyza omuzlarını dikleştirip muzip bir ifadeyle boğazını temizledi.

"Estağfirullah efendim o nasıl söz asıl ben şereflenirim.Senin gibi tatlı,sevecen,güzel,hayvansever ve daha sayamadığım güzel özelliklerinden dolayı."

Şimdi o muzip ifade Nisa'nın da yüzüne yerleşmişti.

"Hayır hayır bunu kabul edemem.Ben şereflenirim bir kere.Senin gibi bir arkad-"

Beyza eliyle Nisa'nıyı susturmuştu.Gözlerini kısıp konuştu.

"Ben dedim"

"Hayır ben."

"Ya hayır ben "

Nisa en sonunda dayanamayarak yüzünü buruşturmuştu.

"Biz galiba iğrençleşmeye başladık."

Beyza küçük bi kahakadan sonra derin bir nefes aldı.Yüzünü şekilden şekile sokarak konuşmaya başladı.

"Ben en iyisi kahveleri getireyim.Yoksa kendimize gelemeyeceğiz.Ciddileşmemiz lazım.Hep böyle olmaz ki canım.Aaa yeter."

Nisa Beyza'nın bu hallerine kahkaha atmamak için dudaklarını ısırıyordu."Ne şebek birşey bu kız diye içinden geçiriyodu.İşte Beyza'nın etkisi böyleydi.Dertlerini sıkıntarını geçiriyordu.Bir nevi ağrı kesici gibi...

Kütüphanenin içinde kendilerine özel bir oda vardı.Nisa kendi koltuğuna yerleşmiş Beyza'yı bekliyordu.Biraz uzun sürmüştü nedense gelmesi.Tam ayağa kalkıp aşağı inecekti ki Beyza gelmişti.Elinde kahve tepsisi yoktu.Nisa iyice meraklanmıştı.

"Beyza hayırdır ne bu surat?Birşey mi oldu kardeşim?

Beyza Nisa'ya doğru yürüyordu.Beyza'yı daha önce hiç böyle görmemişti tabi annesi öldüğünden beri.

"Dur bakayım ağlıyor musun sen?Ne oldu Beyza?Korkutma beni."

Nisa Beyza'nın kolundan tutup koltuğa oturttu.Eliyle kafasını yüzüne çevirdi.Beyza kendini daha fazla tutamamıştı arkadaşının gözlerine bakınca.Nasıl dayanılırdı ki zaten sevdiğin insanın gözlerinin ta derinliklerine dalınca.

Şimdi Nisa'ya sarılmış hıçkıra hıçkıra ağlıyordu.Nasıl ki yağmur yağarda bütün yeryüzü temizlenir oda ağlıyarak içini döküyordu.Hıçkırıkların ardı arkası kesilmiyor aksine gittikçe şiddetleniyordu.Nisa konuşmadan sadece sarılıyodu kardeşi gibi gördüğü can parçasına.Genç kızın sakinleşmesini bekliyordu.Ne olduğuna bir türlü anlam veremiyordu.Daha bir kaç saat önce gülüp eğlenirken ne olmuştu da bu hale gelmişti.