SABIR "TAMAMLANDI"

37.Bölüm:Sarmaşık Gülleri

Genç kız taşlı yolda hızla yürümeye çalışıyor lakin ayağındaki spor ayakkabısına rağmen bu yolda yürümekte çok zorlanıyordu.Birde arkasında ki komiser bozuntusunun hiç ses etmeden takip ettiğini bilmesi  hatta bazen sesli verdiği nefesini duyması onu daha fazla telaşlandırıyordu.Sahi bu komiser bozuntusu niçin konuşmuyordu?Garipti konuşmaması.Neyse bunu şimdi düşünmesi iyi olmayacaktı.Çünkü her an ayağı takıl.. Hay aksi!!Çakıl taşlarının arasındaki büyük taşı görememiş ve beklenen son olmuştu.Başına ne geliyorsa müstahaktı ona.Herşeyi de merak etmese olmazdı!İnsan önündeki koca taşı görmez miydi yahu?!

"Beyza iyimisin?!"

Genç kız düştüğü yerden doğrulup kafasını belli belirsiz sallayıp çamurlu ellerini temizlemek için çantasının fermuarını açmaya çalışıyordu.

"İyiyim.Bir şeyim yok."

Canı yanıyor muydu?Evet!Çok acıyordu ama şuan ki rezil olmuşluğunun yanında hiç kalıyordu.!Çantasından bir peçete dahi alamıyordu.Elleri öyle çok sızlıyordu ki.Başka zaman olsa çocuk gibi ağlardı.

Poyraz anlamıştı Beyza'nın halini lakin şimdi yardım etmek istese bir ton azar yerdi küçük hanımdan.Artık kızması önemli olmayacaktı onun için.Bundan sonra hayali olarak Beyza'nın sesini kısıp işine bakacaktı.
Aynı onun yaptığı gibi duymayacaktı Beyza'yı.Genç kızın kan ve çamura bulanmış ellerine baktı.Çok derin değildi büyük ihtimal ama temizlenmesi gerekiyordu.Dizlerine baktı siyah olduğu için belli olmasada siyahdan daha koyu bir renk aşikar belli oluyordu.Buda dizlerinin de yaralandığını gösteriyordu.En son gözlerini Beyza'nın dolu gözlerine çevirdi.Sanki her an ağlayacak gibiydi.Biliyordu ki kendisi burada olmasa ağlardı.Fazla utandırmamak adına açamadığı çantasını elinden yavaşça alıp fermuarını açtı.

"Ya siz ne yapıyorsunuz?!! Bırakın hemen çantamı.Kime diyorum ben.!!"

Poyraz hiç cevap vermeden.Çantanın içini kurcalamaya devam etti.Peçeteyi bulması bir dakikayı bulmuştu.Bu zaman zarfında Beyza Poyraz'a kızmış, yerinden kalmaya çalışmış ama yerine tekrar oturmasıyla susmak zorunda kalmıştı.Aslında peçetiyi bu kadar geç bulmayı tahmin etmemişti.Bir kendisi eksikmiş çantada.!Bu kızlar ne garip varlık diye geçirdi içinden..

Beyza ne kadar engellemeye çalışsada Poyraz onu duymazdan gelmişti.Şuan sinirden canın acısını bile unutmuştu. Yerinden de kalkamıyodu.Kıskıvrak sıkışmıştı burada!!Bu adamı öldürmek istiyordu!Ya çantasında özel bir şey olsaydı.
Poyraz peçetiyi açıp içinden bir tane alıp Beyza'nın eline uzanmıştı ama genç kız ellerini verecek gibi durmuyordu.Poyraz sıkıntıyla iç çekti.

"Ne istiyorsun? Bu halde ne yapacaksın yardım etmem lazım."

"İstemiyorum sizin yardımınızı.Ben başımın çaresine bakarım."

Poyraz olumlu anlamda başını sallayıp yere oturup elindeki peçeteyi Beyza'yı uzattı.

"Tamam bak başının çaresine o zaman.Hadi."

Beyza yaralı elini uzatıp peçeteyi aldı.Nasıl bakacaktı çaresine orası muammaydı lakin yabancı bir adama da elini veremezdi.Bunu anlaması gerekiyordu ama ya gerçekten bilmiyor ya da anlamamazlıktan geliyordu.Gerçi kabul etmek istemese de zeki adamdı vesselam.Anlamıştır mutlaka.
Bir besmele çekerek kurumaya yüz tutmuş çamurları sağlam parmaklarıyla temizlemeye başladı.Onun niyeti belliydi sonuçta. Allah yardımını esirgermiydi hiç?Zor olsada sol elini bitirmiş sağa geçmişti.Poyraz ise şaşkın bakışlarla genç kızı izliyordu.Şaşkındı çünkü bunu yapamayacağına kalıbını bile basardı ama işler tahmin ettiği gibi gitmemişti.Yüzündeki acıyı görebiliyordu.Yüreği sızlamıştı istemsiz.Hiç bir şekilde onun yardımını istemiyordu.Dokunamıyordu.Yardım edememek onu deli etse de yumruğunu sıkıp sessizce onu izlemekle yetindi.Bu duruma bozulsa da belli etmedi.
Beyza işini bitirdikten sonra tekrar besmelenin gücüyle ayağa kalkmayı başarmıştı.Sanki manevi bir güç onu kollarından tutup ayağa kaldırmıştı."Elhamdülillah" diyerek teşekkür etti Rabbine sessizce...