My Secrets of being a Mermaid

CHAPTER 3

Chapter 3

"Ohh, anak!! Bakit ka malungkot?"bungad na wika sa akin ni mama, pagka pasok ko sa loob ng bahay, hindie ako nag pa halatang malungkot.

"Ahhh, wa-wala po!!" sabi ko saka ako nag dire diretsong nag lakad pa punta sa kwarto ko, pagka pasok ko sa aking kwarto ay saka ako patamad na bumagsak sa malambot Kong kama. 'buti naman hindi na ako tinanong pa ni mama' usal kong saad sa aking isipan

'haaaiiish!! Pano na to!! Kapag nalaman nila na wala na akong trabaho, bubuskahin nila ako!' Bulong ko sa sarili ko sabay pikit ng aking mata.

Flash back....

"Ahh ms. Manager' ba-bakit n-yo po ako , pina tawag?,"natatakot Kong tanong sa masungit naming manager. Bago pa kasi ako pumasok ng opisina eh syempre kumatok muna ako sabay sabi niya na

"Come in" sabi ni manager tapos pumasok ako sa loob. nakita ko Si manager na naka upo sa chair niya at
Syempre naka talikod siya akin, kaya naman kinakabahan ako na humarap sa masungit na manager, Para kasing may kutob akong hindi maganda .

Humarap si masungit sa akin at nag smirk, oh baka imagination ko lang yon, maya maya pa ay nag muwestra si manager na pa upuin ako kaya naman kahit nahihiya ako eh umupo ako.

"Ms. Liezel, pwede ka nang magpahinga sa trabaho mo, ito na ang huling sahod mo dito!" Sabay abot niya ng maliit na papel na kulay brown sa lamesa niya.

Ako naman hindi ko mai paiwanag ang sarili ko pero nanginginig ang mga kamay ko na kinuha ang payslip ko. Pero kahit naiiyak na ako eh sinubukan kong magtanong kung bakit ako tinanggal.

"E-eh?.. Ms. Manager, ba-bakit po? .. Ano po ba ang ginawa Kong pag kaka mali?" Lakas loob akong nag tanong Kay ms . sungit. Kahit na ang totoo ay nagbabadya ng lumabas ang aking mga luha.

Tinaasan lang ako ng kilay ni ms. Masungit at nag cross arm sabay sabi sa akin ng masasakit na salita.

''Hindi pwede sa trabaho mo ang lalampa lampa!! kailangan sa katulad mong trabaho ay maingat , at seryoso sa trabaho pero Hindi ehh! Masyado kang clumsy , nadadapa ka , nadudulas, minsan naman ay naka tulala . parang Hindi ka seryoso sa trabaho mo!! Kaya pasensyahan na lang! Ito na ang huling sahod mo at umalis kana.. hwag ka ng babalik" n. Naiinis na paliwanag ni ms . sungit , hinampas pa nito ang lamesa sa harap niya, at ako naman ay naiiyak na ,sa sobrang sakit ng nadarama ko ay hindi ko ma pigilan na pahiran ang huling pagpatak ng aking luha , at pagka tapos ay dahan dahang tumayo saka kinuha ang pera na huling sahod ko.
Wala na akong nagawa pa kundi umuwing luhaan ..