YEDİDEN YETMİŞ YEDİYE FABLLAR

İKİ ZIT KARAKTERLİ

İKİ ZIT KARAKTERLİ

Zıt karakterli iki karınca

Yeni bir yuva yapımında

Çalışıyorlardı birlikte,

Diğer karıncaların içinde.

Bu iki zıt karakterli

Hep yan yana gelirdi.

Tesadüf mü yoksa çekim mi,

Belli değil ama gelirdi.

Toprak tanesini çekerken,

Taşları yukarı taşırken

Sürekli ya çarpışır

Ya elleri ayakları karışır.

Zıt karakterli iki karınca

Zıtlardı birbirine her olayda.

Birinin ağladığına diğeri gülerdi,

Birinin ak dediğine diğeri kara derdi.

İşte bu yüzden birbirini

Hiç mi hiç sevmezlerdi.

Bir gün şiddetli yağmurla

Toprak kayması oldu yuvada.

Çalışırken bizim iki karınca

Mahsur kaldı aynı odada.

Kayan toprağın kapattığı yolu

Bir an önce açmaları gerekiyordu.

İlk defa aynı düşüncedeydi

İki zıt karakterli.

Kurtulmak için aynı yönde

Kazıyorlardı toprağı birlikte.

Yardımlaşma had safhadaydı,

Birlikte çekiyorlardı ağır taşları.

Uzun bir çabadan sonra

Çıkabilmişlerdi gün ışığına.

Birbirlerini tebrik ettiler,

Sarılıp kucaklaştılar.

Aralarındaki çekişme neydi ki onca

Gereksiz inatlaşmadan başka.

Değişmişti birbirine karşı fikirleri.

Sevgisizlik sevgiye bıraktı yerini,

Hoşgörüsüzlük hoşgörüyle yer değiştirdi.

Zamanla neler değişmez ki

Fikirler de değişmesin,

Karakterler de değişmesin.