YEDİDEN YETMİŞ YEDİYE FABLLAR

SALYANGOZ İLE UĞURBÖCEĞİ

SALYANGOZ İLE UĞURBÖCEĞİ

Salyangoz ilerlerken kıvrıla kıvrıla

Parlak bir iz bırakıyordu ardında.

Bir çiçeğin üstündeki uğurböceği

Görmüştü salyangozu ve bıraktığı izi.

Kanatlarını açıp salyangozun önüne zıpladı,

Sordu gidermek için merakını:

"Çok güzel ilerliyorsun yolunda

Sevgili salyangoz, kıvrıla kıvrıla.

Ancak bu ardındaki

Parlak iz de neyin nesi?"

Salyangoz şöyle bir süzdü uğurböceğini,

Sonra da ağır ağır şunları söyledi:

"Mademki bu kadar meraklısın,

Anlatayım da merakın kalmasın.

Unutmamak için geldiğim yeri

Ardımda bırakıyorum bu parlak izi.

Peki, bir soru da ben sorayım sana.

Dikkat ettim az önce açılmış kanatlarına;

Şimdi bakıyorum da o güzelim kanatların

Kaybolmuş vücudunda tamamen.

Neden saklıyorsun kanatlarını böyle,

Neden arılar gibi göstermiyorsun herkese?"

Uğurböceğinin cevabı hazırdı,

Hiç beklemeden soruyu yanıtladı:

"Şaşırsın diye düşmanlarım,

Gizlidir hep böyle kanatlarım.

Kanatlarımı açıp uçunca

Bakakalırlar ardımda şaşkınlıkla.

Beni avlamak isteyenler böylece

Eli boş giderler evlerine."

Salyangoz biraz ilerledi kıvrıla kıvrıla,

Sonra uğurböceğine dönüp başladı konuşmaya:

"Bu dünyada vardır herkesin marifeti,

Bulmak zordur akıl sır erdireni."

Salyangoz iz bırakarak ilerlerken yoluna,

Uğurböceği uçtu gizli kanatlarıyla.