YEDİDEN YETMİŞ YEDİYE FABLLAR

TIRTIL İLE KELEBEK

TIRTIL İLE KELEBEK

Tırtıl hiç durmadan yiyordu,

Hiç bitmeyecek gibiydi oburluğu.

Hareket ederken başı sağa, sola

Yaprak küçülüyordu o hızla.

İnce sapı kalmıştı sadece

Yeşil yapraktan geriye.

Tırtıl hemen geçmişti bile

Yapraklardan bir ötekine.

Hiç bitmeyecek gibiydi

Tırtılın yeşil ziyafeti.

Bir kelebek görmüştü onu bu halde,

Uçup kondu biraz ötesine:

"Nedir bu acele bu telaş,

Nereye yetişeceksin tırtıl kardeş?

Bu kadar yiyip tüketmek,

Hiç durmadan beslenmek...

Üstelik ortada bir kıtlık yokken

Nedir bu yemekteki acelen?

Tırtıl kelebeğe çevirdi başını,

Ağzı dolu dolu konuşmaya başladı:

"Bilmez misin acelemdeki nedeni;

Aslında en çok sen anlamalısın beni.

Tüm çabam senin gibi olmaktır,

Senin gibi kanatlanıp özgürce uçmaktır.

Ancak bakıyorum sen ise

Unutmuşsun geçmişini hemen de.

Tırtılken nasıl yiyip tükettiğini,

Oburluğun zirvesinde gezindiğini

Ne de çabuk unuttun?

Şimdi beni daha fazla oyalamazsan

Yemeye devam etmeliyim bir an önce."

Kelebek şaşırıp düşündü kendi kendine:

'Benim gibi olmaya çalışan tırtılı eleştireceğime

Uçmanın tadını çıkarayım özgürce.'

Kanatlarını açtığı gibi o anda

Uçtu rengarenk çiçekler diyarına.