CEVİZ AĞACI VE YAPRAK
Sonbahar gelip havaların serinlemesiyle
Başladı ağaçlar yapraklarını dökmeye.
Bir ceviz ağacı da aralarında
Bırakıyordu yapraklarını tabiat anaya.
Kimi yerde sararıyor kimi dalında,
Gidiyordu hemen hepsi tam zamanında.
Ancak içlerinde vardı ki geride kalan,
Ayrılmak istemiyordu ceviz ağacından.
"Ben hep böyle yeşil kalayım,
Burada beslenip büyüyeyim.
Bana bakmaya devam eder misin acaba?"
Diye seslendi ceviz ağacına.
Cevap verdi ceviz ağacı hemen:
"Bilmez misin canımsın sen,
Bakabildiğim kadar bakarım sana;
Ancak sen soğuklara, kara kışa
Dayanabilir misin onu bilemem."
"Merak etme, dayanabilirim."
Diye cevap verdi yaprak.
Ceviz ağacı şaşırarak,
"Peki, sen nasıl istersen." dedi.
Zaman geldi, geçti;
Soğuk günler dayandı kapıya.
Kara kışa, sert rüzgârlara
Daha fazla direnemeyen yaprak,
Tutunduğu daldan koparak
Rüzgârla savruldu,
Bilinmeyen uzaklara doğru.
Sevdiği ceviz ağacından ayrılmak
Zorunda kalan yaprak:
"Hiç olmazsa geride bir hatıra
Bıraksaydım kendimden ceviz ağacına,
Ne güzel olurdu." diye hayıflandı.
Rüzgâr duymuştu bu hayıflanmayı,
Uçurduğu yaprağa cevap verdi:
"Önce düşünecektin bu söylediğini,
Ne varsa yapman gereken
Yapmalıydın geç olmadan.
Şimdi hayıflanmak nafile
Boş bir avuntu sadece."
Diyerek yaprağı uçurdu
Bilinmeyen yerlere doğru.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YEDİDEN YETMİŞ YEDİYE FABLLAR
NouvellesŞiir biçiminde yazılmış fabllardır. Soranlar olduğu için belirtmek istedim, fablları kendim yazdım, herhangi bir yerden alıntı değildir.
