YEDİDEN YETMİŞ YEDİYE FABLLAR

KURU İLE YAŞ

KURU İLE YAŞ

Kuru seviyordu kuru olmayı,

Yaş da yaş olmayı.

Her ikisi memnundu halinden.

Hayat böyle mutlu sürerken

Yaş, yaş olmanın güzelliğini

Kuruya göstermek istedi.

İyice yaklaştı kuruya,

Sardı etrafını az sonra,

Islandı kuru enikonu.

Şimdi ikisi de yaş olmuştu.

Yeni yaş kızdı eski yaşa:

"Ne yaptın böyle bana?

Beni de kendine çevirdin;

Oysa daha iyiydim kuruyken."

Eski yaş cevap verdi:

"Yaş olmanın güzelliğini

Tattırmak istedim sana,

Kötü niyetim yoktu inan bana.

Eğer biraz sabredersen

Eminim, yaş olmayı seveceğinden."

Ancak yeni yaş çok sıkılıyordu,

Sıkıntısına bir çare buldu:

Eski dostuna doğru ilerledi,

Eski dostu güneşten başka biri değildi.

Güneş onu görünce çok şaşırdı,

Sonra da üstüne düşeni yaptı,

Buharlaştırdı üstündeki suyu.

Buhar yükselirken bulutlara doğru

Yeni yaş şimdi yine kuru olmuştu.

Çok mutlu oldu kuru.

Kuru teşekkür ederken güneşe

Yaş bakıyordu ona gölgede.

Yaş soğukta, kuru sıcakta;

Yaş kuytuda, kuru açıkta...

Hangisi nerede mutluysa

Yaşayıp gideceklerdi orada.

Her zaman kendi gibi,

Kaybetmeden özelliğini...