YEDİDEN YETMİŞ YEDİYE FABLLAR

BİR AĞAÇ VE ORMAN

BİR AĞAÇ VE ORMAN

Şiddetli yağmur coşkuyla yağıyordu;

Öyle ki bardaktan boşalırcasına dökülüyordu

Dağların, ormanın üstüne üstüne.

Kısa bir süre içinde

Büyük bir sel oluştu,

Sel önüne geleni sürüklüyordu.

Büyük, küçük demeden

Ormandaki ağaçları söküp kökünden

Önüne katıp götürüyordu;

Toprak da onlara eşlik ediyordu.

Kayan toprak parçalarıyla birlikte

Devasa ağaçlar düşüyordu tüm heybetiyle.

Sanki hepsi ağız birliği yapmışçasına

Ayak uyduruyorlardı akıntıya.

İçlerinden yalnızca bir ağaç direniyordu,

Genç ve güçlü bir ağaçtı bu.

Akıntıya meydan okuyor,

Zorlansa da ayakta kalmaya çalışıyor.

Uzun zaman ayakta kalmayı başardı,

Aşağıdaki ağaçlar onun farkına varmıştı.

"Akıntı hepimizi sürükleyecek." diyen ağaçlar

Selin gücünü kırabileceklerini anladılar.

"Eğer o tek başına direnebiliyorsa

Biz de direnebiliriz pekâlâ."

Diyerek moral verdiler birbirlerine.

Şimdi ellerinden geldiğince

Yaklaşan daha güçlü akıntıya karşı

Birlikte ayakta durmaya çalışacaklardı.

Ağızlarında hep aynı söz:

"O yapabiliyorsa biz de yaparız."

Defalarca söylediler bu sözü.

Akıntı gelip geçerken hızlı ve güçlü

Direnen ağaç sayısı artıyordu,

Hepsi birbirinden ilham alıyordu.

Ayakta kalan ağaç sayısı arttıkça

Akıntı yavaşlıyordu o oranda.

Toprak artık sökülmüyor yerinden,

Yıkıcı sel sakinleşiyordu hafiften.

Ağaçlar ayakta kalmayı başarmıştı,

İyice yavaşlamıştı akıntı.

Aşağıda ayakta kalan ağaçlar

Salınarak yukarıdaki genç ağacı selamladılar.

Onun güçlü duruşu sayesinde

Onlar da ayakta durabilmişti öylece.

Hafife alınmamalıdır bir,

Bir ağaç ormanı değiştirebilir.