Don't Mess with the T5

Chapter #53

Keya's POV

"Arrrrgh! Wala na naman tayong fresh milk!" -rinig kong frustrated na saad ni Joy.

Napalapit naman ako sa kanya to check is she's serious and yep, she really is. Wala nang fresh milk.

Deym! How am I suppose to have a good night sleep mamaya? Gosh!

"Waah! Guys sorry! I forgot to tell you that kaninang umaga. Nawala sa isip ko eh." -paumanhin ni Cyell habang naka-peace sign.

"Tsk! You should have told us earlier! Nong nasa grocery store pa tayo." -reklamo ni Joy.

"Nawala nga sa isip ko." -pilit naman ng isa.

Napansin kong nagsisimula na naman silang mag-ingay kaya napabuntong hininga nalang ako sabay nagsalita.

"Stop. I'll just go at the convenient store nearby to buy milk." -I volunteered.

"No! Gabi na." Kontra ni Sel kaya napatingin ako sa kanya.

"Why? It's not as if takot ako sa dilim, Sel."

"I know. But considering all the things that's been happening, you can't just go out, especially at night. Its dangerous." -paalala nito sakin but it didn't stop me.

"I'll be careful! I promise. I'll be back before you know it. Malapit lang iyon. And besides, I won't be able to have a good night sleep tonight unless I drink milk." - I convinced her kaya napapayag ko rin siya.

Umakyat muna ako sa kwarto ko para kumuha ng pambili and then sumibat na ko. Gusto pa nga sana akong samahan ni Joy but I declined.

Naglakad ako patungong convenient store na isang kanto lang ang layo mula sa bahay.

May lamp posts naman sa gilid ng kalsada kaya hindi ako nahihirapan o natatakot. After a couple of minutes ay natanaw ko na ang pagbibilhan ko.

I made sure na walang dumadaang sasakyan bago ako tumawid ng kalsada.

"Whew, sa wakas." -banggit ko sa sarili nang nasa harap na ako ng store.

Pumasok na ako nang makita kong bukas pa sila.

"Hi Adrian!" -bati ko pa sa cashier na nadaanan ko bago ako dumiretso sa lane ng fresh milks. And when I found our brand of milk ay agad na rin akong kumuha ng isang galon nito to pay it.

"Gabing-gabi na ah! Buti at naabutan mo pa kami. Pasara na kami." -sabi sakin ng ni Adrian habang kinukuha ang bayad ko.

"Oo nga eh. Kailangan lang."

After non ay lumabas narin ako at tinungo ang daan pauwi.

Dinalian ko na ang paglalakad dahil sinabi kong mabilis lang ako. Baka nag-aalala na naman sila sakin.

These past few days kasi ay grabe ang pag-aalala nila sakin. Pag nawala lang ako saglit sa paningin nila ay nagwawala na sila.

Pati nga si Dale, halos hindi narin ako maiwan mag-isa na kulang nalang ay pati sa C.R ay samahan ako. Nakakainis nga lang minsan dahil sobra sila kung magpaalala na hindi ako pwedeng maiwan mag-isa. Pero iniintindi ko nalang sila dahil kapakanan ko ang iniisip nila.

Hays. Enough with that.

Pinagpatuloy ko na ang paglalakad at paliko na ako nang kanto but a light suddenly flashed into my face blinding me.

It was too late for me to realized that the light actually came from a car. It happened so fast that I only heard a screeching sound.

*blaaaaaaaaaaag*

A loud sound was heard as the car hit my body. And I just found myself lying in the cold ground.

I can't seem to feel my body as I tried so hard to call for help but no sound came out from my mouth.

I'm too numb, I know that, pero sinubukan ko paring buksan ang mga mata ko.

Nakikita ko pa din ang liwanag ng ilaw but what caught my eyes was a woman, unti-unti itong lumalapit sakin.

"You shouldn't have let your guards down, Keira. Now you're nothing but a pathetic victim of my evil plans." - she smirked.

Pinilit kong inaaninag ang mukha niya pero hindi ko ito makilala until everything went black.

~~~
VOTE(IF you like it), COMMENT(IF you want to),FOLLOW(IF you think I deserve such)