Don't Mess with the T5

Chapter #54

Keya's POV

I woke up feeling a burning body pain. Every part of my body hurts especially my head.

I was about to touch it pero natigil ang paggalaw ng kamay ko nang mapansin ko ang mahigpit na pagkakatali ko.

Then I suddenly remembered what happened, I was freaking hit by a car at ni wala manlang ako sa hospital. Where the hell am I?

Inilibot ko ang paningin sa paligid tsaka ko lang napagtanto ang kalagayan ko. Nakatali ang dalawang kamay ko sa likod habang nakaupo ako sa isang silya.

My thinking was interupted when someone emerged from the door.

"Surprise!" -Evelaine exclaimed with a smirk.

I'm honestly shocked to finally see her.

"So you decided to show yourself, huh?! I thought you're going to hide forever and let your minions do the work." I mocked kahit na nasasaktan ako sa mga sugat ko.

I won't give her the satisfaction of seeing how hurt I am right, now.

Halatang nagalit siya sa sinabi ko dahil nag-iba ang timpla ng mukha niya but she managed to compose herself at taas-noong tumingin sakin.

"Come on, bitch! Stop with your bitchy facade, I know you're still the weakling I used to play with years ago." - she confidently said.

"That's where you're wrong Evelaine." -I dangerously fired back but she just slapped me full force na nagpabaling ng mukha ko sa side.

Shit naman. Nagawa pa niya akong sampalin sa kalagayan kong ito. Argh! Crazy witch.

Napahalakhak pa siya nang makita ang pamumula ng pisngi kng sinampal niya. And not to mention ang dugong tumutulo mula sa sugat ko sa ulo.

"You sure you're not the old you?"- natatawang tanong nito tsaka pinasadaan ako ng tingin mula ulo hanggang paa.

"You look disgusting, by the way. You got cuts all over and your blood is everywhere. Hahaha, I bet you also have broken bones from being hit by my precious car."- nababaliw na komento nito sakin.

"Tss. Matapang ka lang dahil nakagapos ako't sugatan." -pabulong na sabi ko pero mukhang narinig niya dahil nangalaiti bigla ang ekspresyon niya.

Tsk. Kung hindi siya takot, why the hell would she still tie my hands behind me despite every injuries I got from the accident? That's just prove how frightened she is to me.

"Anong sabi mo?!" -galit na galit na paulit nito sa sinabi ko habang nakahawak ng mahigpit sa magkabilang braso ko.

Hindi pa siya nakontento at idiniin pa nito ang mahahaba nitong kuko sa balat ko kaya napangiwi ako sa sakit.

"Ganyan nga! Masaktan ka! You deserve every pain in the world. Ikaw ang dahilan kung bakit namatay ang kaisa-isang taong minahal ko!" -malakas na sigaw nito sa mukha ko then the next thing I knew, bigla na lamang siyang humagulgol ng iyak.

I watched her cry pero a moment later ay tumigil ito bigla at ibinalik ang nagbabagang tingin sa akin.

'Weird.' -I thought.

"Yes! Yes! She deserves to suffer." -parang baliw na pagkumbinsi niya sa sarili.

And that's when I realized that she really got it bad. She hasn't moved on yet kaya kinausap ko siya.

"Please, move on. Its already been 2years after he died. You have to accept it. Stop this and fix yourself." -mahinahong pakikiusap ko.

But she just focused her attention on me.

"WALA KANG ALAM SA MGA NAPAGDAANAN KO, SO STOP TELING ME WHAT TO DO AND STOP TALKING AS IF YOU KNOW MY PAIN!" - nanlilisik ang matang baling nito sakin.

"PERO YOU HAVE TO KNOW NA HINDI LANG IKAW ANG NASAKTAN SA PAGKAWALA NIYA! HINDI LANG IKAW ANG NAGDUSA! AND GOD KNOWS HOW MUCH I BLAME MYSELF FOR THAT!" -I burst out.

*paaaaaaaak*

Her slap landed on my cheeks for the second time earning me a cut on my lower lip.

"HINDI TOTOO YAN! HOW DARE YOU TELL ME THAT YOU DID MOURNED, WELL IN FACT, YOU DIDN'T. HINDI KA NASAKTAN DAHIL KUNG TALAGANG NASAKTAN KA, DAPAT HINDI KA MASAYA NGAYON! HINDI! WALA KANG KARAPATANG MAGING MASAYA! WALANG MAGIGING MASAYA! HAHAHAHA MAGDUDUSA KA. HINDI KITA HAHAYAANG MAGING MASAYA!"

Pagkatapos niyang sabihin iyon ay humalakhak siyang parang baliw tsaka siya lumapit sa lamesang nasa gilid.

"Papatayin kita! Slowly. Hahahaha." -dagdag pa niya sabay kuha sa kutsilyo.

Nagulat ako nang itutok nito sakin ang talim non.

"You're unreasonable! Baliw ka na!" - tarantang sigaw ko sa kanya nang dahan-dahan niyang pinadausdos ang talin ng kutsilyo sa akin, mula sa mukha pababa hanggang sa tumigil ito sa leeg ko.

Napapikit ako nang maramdaman kong ibinabaon na niya ang kutsilyo sa leeg ko.

'I guess, this is the end for me.'- I silently thought to myself.

~~~

VOTE(IF you like it), COMMENT(IF you want to),FOLLOW(IF you think I deserve such)