Don't Mess with the T5

Chapter #40

Keya's POV

I feel like there's someone watching me kaya iginala ko ang paningin ko sa paligid.

But I figured, no one's looking at me, so I decided to shrug it off. I guess isa lang sa mga taong napadaan iyon.

Pinagpatuloy ko ang pagkain nang biglang tumunog ang phone ko.

"Hey!"

"Where are you?" -tanong ng nasa kabilang linya.

"In a place full of foods."

"Where are you exactly Faye?"-he asked for the second time pero ramdam ko ang diin sa pagsasalita niya.

"Woaaah there! Chill Dale. I'm here at the food plaza. Sa may Koreans' Kitchen."

"Okay, just stay there. I'm coming."

He hung up kaya pinagpatuloy ko lang ang pagbabasa ng wattpad sa phone ko habang hinihintay ang order kong curry ramen.

Wala ang mga kaibigan ko ngayon kasi umuwi sila for their family matters. Sabay-sabay pa nga sila eh, tas ako naman, nagkataong nag-out of town sila Mom for their expansion of business kaya wala rin akong madadatnan sa bahay kung uuwi ako ngayon. So instead na maboring ako sa bahay naming lima, I decided na gumala sa kung saan. And para narin marelax ang utak ko dahil feeling ko na-over used ito sa exam kahapon. Hahaha, charot!

Actually, tinawagan ko si Dale kanina para magpasama ang kaso hindi naman siya sumasagot. Pero now, finally may kasama na ako. Hindi na ako magmumukhang loner. I just need to wait for him.

"Hi."

And speaking of the devil, nandito na siya.

"Yow! Ang bilis mo naman?" -tanong ko pagkaupo niya sa harap ko.

"Nagkataon na nasa restaurant lang ako na malapit dito." He answered.

"Restaurant? With who?" -I suspisiously asked habang naniningkit ang mga mata.

"Family."

Nakahinga ako ng maluwag sa sagot niya kaya umayos na ako ng upo.

"Ohh! So hindi ka na kakain I guess?" -tanong ko ulit pero umiling siya.

"I'll eat. I didn't had the appetite to eat earlier."

Tinawag niya ang waiter pagkatapos, tsaka siya nag-order ng gaya sakin. Habang ako naman ay nagtataka paring nakatingin sakanya.

"Huh? Why?" -I asked curiously. Kasi ako, when I'm with my family, palagi akong busog. Haha, magaling kasing magluto si Mama. Or kung kahit saan pa yan, basta kasama ko ang pamilya ko, I am always 'busog' because food is a way for us to bond as a family.

Imbes na sumagot ay tumitig lamang siya sakin kaya nalaman ko na may hindi tama. Something is bothering him.

I sighed. "I know hindi pa tayo and I don't have the right to meddle with your business pero I want you to know na if there's something bothering you, I'll be glad to hear it out."

And here comes the silence... again. Hindi ko naman siya pipilitin so I shut up nalang.

Good thing is, dumating na ang order namim kaya pinagtuunan ko nalang ng pansin ang pagkain ko. While he also did the same.

"I'm sorry for not answering your calls this morning. Late akong nagising." -bigla'y sabi niya kaya napatingin ako sa kanya.

"It's fine." -I assured him. Hindi ko siya kinibo after that kasi kumakain parin ako.

I don't know pero kahit anong gawin ko, I can't stop myself from being curious kaya minabuti kong hindi muna magsalita. I have this tendency kasi na mangulit kapag may gusto akong malaman, baka makulit ko siya na sabihin sakin iyon and ayoko namang mapilitan siya.

After naming kumain ay napadpad kami sa isang playground.

Napangiti ako at lumapit sa swing.

Marami akong bagay na naaalala sa tuwing nakakakita ako ng playground, especially ng swing. Memories of my childhood na kailanman ay hindi ko malilimutan.

Umupo ako tsaka idinuyan ang sarili. Naramdaman ko ring umupo si Dale sa katabi kong swing. Ginaya niya ang ginagawa ko.

Nilakasan ko ang pagduyan hanggang sa nararamdaman ko ang malakas na hanging sumasalubong sa mukha ko. I feel free. Para akong bumalik sa pagkabata.

"Masyadong malakas Faye. Baka mahulog ka!"

That made me stop hanggang sa tuluyan nang nagsteady ang swing.

"Awkward."- I commented after minutes of silence.

"I was arranged to marry someone after I take over our company." He suddenly uttered na nagpagulat saakin.

"Talaga?" I dryly asked.

He seemed to notice my bitterness dahil bigla niyang hinawakan ang kamay ko.

"Ano ba iyan! Hindi pa nga tayo may ganyang set-up na agad. Haha. Wag mo nalang kayang ituloy ang panliligaw mo?" -pilit ang tawang pahayag ko.

"No no! I won't do that. Kaya ayokong sabihin sayo. Kasi I know that you'll react that way. Pero mas lalo namang ayoko na hindi ko ako kinikibo." -paliwanag niya.

"Anong plano mo?" -malungkot na tanong ko. Buti nalang at nagagawa kong magsalita ng hindi pumipiyok because I can already feel my tears building up.

"Nothing. I don't plan to agree with that. So, you don't have to worry. I'll find a way para hindi matuloy ang kasal. And besides, matagal pa naman iyon. I just hope na hindi mo ako iiwan. Because honestly speaking, I can't seem to live another day without you. I know it sounds crazy, but I've fallen. And I don't plan on letting you go, I'm serious. I don't f*cking care about that damn wedding unless you're going to be my bride. I mean it." Mahabang pahayag nito.

Nanlalaki ang matang napatitig ako sa mata niya, and from that moment, I knew and saw na nagsasabi siya ng totoo.

"Really?" Hopeful na tanong ko to confirm what I just heard. Baka kasi namali lang ako ng dinig.

"You love me? But how come? Hindi ba't masyadong maaga para sabihin mo iyon sakin? I mean, think about it. We started at a wrong foot. Hate was an understatement, but did I heard it right? You also love me?" -nagtatakang tanong ko.

I know it might sound crazy but malay mo he was just caught up with the idea na may nararamdaman ako sa kanya. What if--

"I know. We're too young to consider this emotion but we don't have a control when it comes to our hearts. And did I also heard it right? 'Also'? You also love me?!" -putol niya sa isip ko and excitedly asked his last words.

"Isn't it obvious? Nakita mo na ba akong nakipagdate? Or nakipag-usap ng ganito kaseryoso sa isang lalake? Diba hindi? And that means something. Don't you think?" -patanong na sagot ko sakanya.

And for the first time since kaninang magkasama kami ay nakita ko ang genuine smile niya. He even flashed his makalag-lag-panty kind of smile.

"So we're official then? You're my girlfriend? And I'm your handsome boyfriend?" -nakakalokong tanong niya kaya nahampas ko siya dahil sa sinabi niyang 'handsome'.

"Ang kapal ng mukha mo! Pero oo na. I'm yours! But be sure na you're exclusively MINE! I don't share and you should know that!" -I confirmed pero may pagbabanta sa huli.

After that, he suddenly pulled me from the swing and hugged me tightly while whispering the words. "I am exclusively yours, girlfriend."

~~~

VOTE(IF you like it), COMMENT(IF you want to),FOLLOW(IF you think I deserve such)