Mafya Ve Melez Vampir

2-Okul Yolu

Evden çıktım ve bisikletime atlayıp okul yolunu tuttum.

Burnuma ıhlamur ağacı kokusu geliyor, ıhlamur ağacı kokusuna da bayılırım, içimde çocukluğuma dair hisleri canlandırıyor...

Lanet olsun dersin başlaması 15 dakika kalmış, halbuki geç kalmamak için kahvaltı yapmadan çıktım, daha hızlı sürmeliyim, ilk ders edebiyat ve geç kalıp edebiyatçının nutkunu dinlemeyi hiç istemiyorum.

Resmen uçuyorum galiba az daha hızlı sürsem bisiklet havalanacak gibi, o da ne sanki birisi arkamdan Duru Duru diye bana sesleniyor, büyük olasılıkla sadece bana öyle geliyor zaten fren yapacak zamanında yok, ses hayla gelmeye devam ediyor emin gibiyim resmen Duru diyor yanlış duyuyor olamam...

(DURU DAHA FAZLA DAYANAMAYIP ARKASINA BAKMIŞTIR.)

Ve şu an da gerçekten uçuyorum ama uçuşum pek uzun sürmeyecek gibi... kafamı çevirip arkama baktığımda bisiklet bir taşa çarpmış olmalı ve şu an yere çok kötü şekilde çakılmak üzereyim, offf canım çok kötü yanacak galiba uçuşumuzun sonuna geldik, HAYIR...

Yere çok kötü düşmüştüm.

Bir an her yer kararmıştı ve her yerim ağrıyordu. Gözümü açtım yerden kalkmaya çalışıyordum fakat hiç gücüm yokmuş gibi hissediyordum. Elimi yüzüme götürürdüm ve elime kan geldi. Sanırım alınımı taşa çarpmıştım, canım oldukça yanıyordu fakat yerden kalkmalıydım. Doğrulmak için son bir kuvvet ile ellerimi yere koydum bu beni oldukça zorladı ve arkamda bir insan olduğunu hissettim.
Bu insanın gölgesi yere yansıyordu ve hareketsiz bir şekilde beni izliyordu sanki yardım etmek ve etmemek arasında kalmıştı bir kaç saniye sonra arkamdaki kişinin sesini duydum
-"İyi misiniz, size yardım edeyim mi?"
Konuşmak bile oldukça zordu. Ben daha bir şey demeden eliyle kolumu kavradı ve beni kucağına aldı.
Orman yolundan okula gidildiği için bu çevrede çok az insan olurdu birkaç bank ve koşu yapan insanlar dışında pek bir şey olmazdı bu yolda.
Beni yolun karşısındaki banka doğru götürdü ve banka oturduk.
Hâlâ kendime gelememiştim ve sanki kemiklerim kırılmıştı canım çok açıyordu birkaç dakika kendime gelmeye çalıştım ağrım biraz daha azaldığında yanımdaki kişinin varlığını yeni kavraya bilmiştim.
Kafamı önümden kaldırdım ve yanımdaki kişinin çehresine doğru yüzümü çevirdim. Tahmini benim yaşlarımda biriydi bu oldukça sert bir ifadeye sahipti suratı fakat bakışları şefkat doluydu sanki, çok derin bir ifade vardı göz bebeklerinin içinde...