Bitmiş bir hikayenin yeniden,küllerinden doğmasıyla oluşan kuvvetli bir aşk...
Başrol: Yavuz Karasu ve Bahar Kutlu..
Bir yıl önce ayrılan çiftimizin tekrar Karabayır'da karşılaşması ile başlayan aşkları ve yaşadıkları maceraların hikayesidir bu.
Bu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bahar'ın ağzından,
"Biz yanlış zamanda geldik galiba." diyen Nazlı'ya baktım. Ardından aklıma gelen şeyle hızla Yavuz'a döndüm.
Elimdeki şeyleri uzatıp içeri girmesini işaret ettim. Kapıyı neden böyle açmıştı ki? Daha sonra Nazlı ve Ateş'e baktım.
"Yok canım, hoş geldiniz." diyerek kapının önünden çekildim ve içeri girmelerini bekledim. İkisi salona geçerken ben de kapıyı kapatıp arkalarından salona geçtim.
"Ee hangi rüzgar attı sizi buraya?" dedim zorla tebessüm ederek. Yavuz'a şans verdiğimi söyleyemediğim için moralim bozulmuştu.
"Biz sana teşekkür etmek için geldik. Gelmişken de dedikodu yaparız diye düşündüm." dedi Nazlı. Ardından devam etti." Yavuz abinin burada olduğunu bilseydik gelmezdik." diyerek sırıttı.
Yavuz üzerini değiştirmiş yanımıza gelmişti. Nazlı'nın dediği şeyi duymazdan gelip konuştum.
"Karnınız aç mı? Biz de kahvaltı yapıyorduk." dedim konuyu değiştirmek amacıyla.
"Yok biz tokuz teyze kızım." dedi Ateş. Ardından Yavuz'a doğru döndü. Ben de hızla ayağa kalkıp mutfağa doğru adımladım.
Nazlı'da peşimden kalkıp geldi. Yavuzla Ateş muhtemelen operasyonlarla ilgili bir şeyler konuşuyordu. Bu yüzden yanlarında olmamız doğru olmazdı.
"Baharcım, canım bana söylemek istediğin bir şey var mı?' deyince düşüncelerimden uzaklaştım. Nazlı'ya döndüm.
"Nazlı ben Yavuz'a bir şans daha vermeye karar verdim." dedim pat diye. Yüzümde gülümsemeyle Nazlı'ya bakarken o heyecanla güldü.
"Yaşa be Bahar!" dedi. Ardından aklına gelen şeyle duraksadı. "E sen bu yüzden çağırdın Yavuz abiyi." diyerek yüzünü düşürdü. Muhtemelen onlar geldiği için Yavuz'a söyleyemediğim aklına gelmişti.
"Düşürme yüzünü. Söyleyeceğim yakında." dedim Nazlı'nın kolunu sıvazlayarak. Ardından mutfak masasını toplamaya başladım. Nazlı ise Ateş ve Yavuz'a çay götürmüştü.
"Bahar?" diye seslenen Yavuz'a doğru döndüm. Kapıya yaslanmış beni izliyordu.
"Bir şey mi oldu?" dedim merakla. Yavaşça yanıma yaklaşıp konuştu.
"Göreve gidiyoruz." deyince içime bir sıkıntı düştü. Yüzüm düşmüştü muhtemelen. Ama yüzüme buruk bir gülümseme yerleştirdim. Çünkü benim yüzüm düşünce Yavuz'un aklı burada kalacaktı.
Avuç içimi yanağına yasladım. Tıraş olduğu için yanağı yumuşacıktı. Yanağını avucuma iyice yaslayarak gözlerini kapattı. Yanağını baş parmağımla okşamaya başladım.
