Bitmiş bir hikayenin yeniden,küllerinden doğmasıyla oluşan kuvvetli bir aşk...
Başrol: Yavuz Karasu ve Bahar Kutlu..
Bir yıl önce ayrılan çiftimizin tekrar Karabayır'da karşılaşması ile başlayan aşkları ve yaşadıkları maceraların hikayesidir bu.
Bu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bahar'ın ağzından,
Kampta işim bittikten sonra taksiye binip Nazlılara gitmeye başladım. Taksi durduktan sonra parasını ödeyip indim. Kapıyı çalıp açılmasını bekledim.
Nazlı kapıyı açınca gülümsedim. O da bana bakıp sırıttı. Kesin Ateş'ten Yavuz'un geldiği haberini almıştı.
"Baharcım, bize söylemek istediğin bir şey var mı?" dedi ardından girdiğim kapıyı kapattı.
"Bakıyorum almışsın haberi." dedim kıkırdayarak.
"Eh ben sadece Yavuz abinin yanına geldiğini biliyorum. Kalanını sen anlatacaksın. Hadi içeri geçelim." diyerek kapıya yönelince arkasından seslendim.
"Ben üzerimi değiştirip gelirim yanına. Sen salona git."
Nazlı kafasıyla beni onaylayıp salona giderken bende hızlıca odama geçtim. Üzerime daha rahat şeyler giydikten sonra aynaya baktım. Resmen yüzüme renk gelmişti. Bu Yavuz'u görmenin etkisi mi yoksa rahatlamanın mı orası tartışılırdı ama bende kendimi iyi hissediyordum.
Daha fazla vakit kaybetmeden salona geldiğimde Nazlı telefonuyla oynuyordu. Beni görünce heyecanla elindeki telefonu ortadaki sehpaya bıraktı ve bana eliyle kanepeyi işaret etti.
"Sorguya mı çekileceğim. Ne bu ciddiyet?" dedim kanepeye geçerken. "Ay Bahar! Çatlama da anlat artık. Öldüm meraktan." diyerek sesini yükseltti Nazlı. Onun bu haline gülerek kafamı iki yana salladım.
"Geldi işte, sonrada gitti." diyerek Nazlı'nın tepkisine baktım.
Gözlerini devirip "Of Bahar!" dediğinde güldüm." Tamam ya şaka yaptım."
Yavuzla olan konuşmalarımızı uzun uzun anlattıktan sonra merakla ne diyeceğini bekledim.
"Anladığım kadarıyla sen bu konuşmadan memnunsun." diyerek bana baktı Nazlı aklından neler geçtiğini merak ediyordum. Açıkçası onun söyleyeceklerine güveniyordum.
Kafamla onu onayladıktan Nazlı bir süre yüzüme baktı ve konuştu.
"Bahar, bir yıl boyunca ne zaman Yavuz abi desem konuşmama izin vermedin. Yavuz abi haklı demiyorum. Ama pişman olduğunu sen gittiğin an herkes anladı."
"Biliyorum Nazlı.. Onu unutmak için uğraştım, böyle bir şeyle nasıl başa çıkacağımı bilemedim." diyerek nefes verdim. Daha sonra devam ettim. "Sence ne yapmalıyım?"
"Yavuz abi sana iyi geliyor. Dünle bugün arasındaki farka bak. Kısacık konuşmanız bile seni kendine getirmiş. Bana kalırsa sizin şansınız var Bahar. Hemen olmasa bile ben inanıyorum."
Dediği şeyler ile derince nefes alıp verdim. Bunu bende biliyordum ama aramızdaki güvenin tekrar oluşması için zamana ihtiyacımız vardı.
