Bitmiş bir hikayenin yeniden,küllerinden doğmasıyla oluşan kuvvetli bir aşk...
Başrol: Yavuz Karasu ve Bahar Kutlu..
Bir yıl önce ayrılan çiftimizin tekrar Karabayır'da karşılaşması ile başlayan aşkları ve yaşadıkları maceraların hikayesidir bu.
Bu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yavuz'un ağzından,
Bahar normalde geceleri yemek yemezdi. Bu bir yıl içinde demek ki bazı huyları değişmişti.
"Kelebeğim şimdi şey şöyle bir şey duymuştum ben. Gece yemek yemek zararlıymış ve kilo yaparmış." dedi Ateş. Duyduğum sözlerle güldüm. Şimdi Nazlı'nın tepkisini çok merak ediyordum.
"Sen şimdi bana kilolu mu demek istiyorsun Ateş Açar." dedi Nazlı. Kaşlarını çatmış hesap sorarcasına Ateş'e bakıyordu.
Ateş'in söylediği şeyden ne kadar pişman olduğu yüzünden belliydi. Ellerini Nazlı'nın omuzlarına koyup konuştu.
"Hayır kelebeğim sadece sen ve Bahar'ın gece yemek yemenize şaşırdım. Sonuç olarak ikinizde zayıf,tığ gibi kadınlarsınız." diyerek bana baktı Ateş. Ardından devam etti. "Değil mi komutanım."
Aralarındaki durumun uzamaması adına kafamı olumlu anlamda salladım. Yoksa kimsenin işine karışmazdım.
"Bunu bir iltifat olarak kabul ediyorum." dedi Nazlı.
Nazlı'nın sözünü bitirmesi ile doktor odadan çıktı. Yanımıza yaklaşarak konuştu.
"Bahar'ın yakınları mısınız?"
"Evet. Arkadaşlarıyız." deyince doktor konuşmaya başladı.
"Başına sert bir darbe aldığından kafa travması var. Bugünlük gözlemlemek için burada kalsa iyi olur. Şiddetli baş ağrısı olduğundan ağrı kesici bir serum taktık. Zaten o ne yapması gerektiğini biliyor." deyince kafamla onayladım doktoru.
"İçeri girebilir miyiz peki?" dedi Nazlı merakla.
"Evet girebilirsiniz."
"Teşekkür ederiz."
Bahar'ın ağzından,
Zonklayan başımla gözlerimi kapattım. Ağrı kesici serum etkisini gösterene kadar sabretmek zorundaydım. Karabayır'a geldiğim ikinci gün başıma böyle bir şeyin gelmesi komikti.
Hangi akla hizmet tencereleri o kadar yükseğe koymuştuk ki? Gerçi hep Yavuz'dan istediğim için zorlamamıştı beni bu durum.
Kapının çalınması ile gözlerimi açtım. Önde Nazlı, arkada Yavuz ve Ateş'i görünce şaşırdım. Gözlerim endişeyle bana bakan Yavuz'a takıldı.
"Bahar, iyi misin canım?" deyince gözlerimi Yavuzdan çekip Nazlı'ya baktım.
"İyiyim Nazlı. Biraz ağrım var ama o da geçecek inşallah." dedim.
"Bahar çok geçmiş olsun." diyerek tebessüm etti Ateş.
"Çok sağ ol Ateş. Sizde buraya kadar zahmet etmişsiniz." diyerek ilk önce Ateş'e sonra da Yavuz'a baktım.
