Bitmiş bir hikayenin yeniden,küllerinden doğmasıyla oluşan kuvvetli bir aşk...
Başrol: Yavuz Karasu ve Bahar Kutlu..
Bir yıl önce ayrılan çiftimizin tekrar Karabayır'da karşılaşması ile başlayan aşkları ve yaşadıkları maceraların hikayesidir bu.
Bu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bahar'ın ağzından,
Fethi'den iyi haberleri aldıktan sonra herkesin içi rahatlamıştı. Şimdiyse ameliyathanenin önünde bulunan herkes tebrik etmek üzere Ali Haydar abi ve Fatma ablanın odasının önüne gelmişti.
Ali Haydar abi kucağında bebekle çıkarken gülümsedim.
"Hayırlı olsun Hafız. Allah analı babalı büyütsün." diyerek Hafız'a biraz daha yaklaşıp bebeğe baktı.
"Sağ olun komutanım." dedi Ali Haydar abi. Ardından bebeği Yavuz'a doğru uzattı.
"Komutanım ismini koyar mısınız?" dediğinde Yavuz tereddütle Ali Haydar abiye baktı. "Erdem komutanım koysaydı. Şimdi olur mu öyle?" dediğinde Ali Haydar abi bebeği Yavuz'a vererek konuştu.
"Siz koyun komutanım." deyince Yavuz ilk önce bana baktı. Gülümseyerek karşılık verdim ona. Ellerine çok yakışmıştı.
Yavuz ilk önce bebeğe eğilerek kokusunu soludu. Ardından kulağına doğru eğilip ilk önce ezan sonra kamet okuyarak ismini söyledi. "Ahmet Kartal"
Duyduğumuz isimle hepimizin yüzünde buruk bir gülüş oluştu. Ben gitmeden önce şehit olan askerimizin adı ve soyadıydı Ahmet Kartal.
Yavuzla bir kez daha gurur duyarken göz göze geldik. Gülüşüm büyürken Yavuz kollarındaki Ahmet Kartal'ı Ali Haydar abiye verdi tekrar. Ali Haydar abi odaya dönerken Yavuz'a baktım.
"Yavuz.." diyerek seslendim. Yavuz'un gözleri anında beni bulurken yanıma doğru yaklaştı.
"Hadi siz tabura gidin. Dinlenin biraz. Ben buradayım. Size haber veririm." diyerek ilk önce Yavuz'a ardından bizi izleyen time baktım.
Çok yorgunlardı. Kaç haftadır operasyondalardı ve doğal olarak uykusuzlardı. Bu yüzden biraz da olsa dinlemelerini istiyordum.
"Olmaz Bahar. Sen nasıl bekleyeceksin? Sen git ben beklerim." deyince kaşlarımı çattım. Galiba benim nasıl bir mesleğim olduğunu unutuyordu.
"Benim doktor olduğumu unuttun galiba. Bir tek siz nöbet tutmuyorsunuz Yavuz. Hem yorgun hem uykusuzsun. Beni dinle lütfen." dedim. Sert başladığım cümleme daha yumuşak bir sesle devam etmiştim.
"Pekâla. Ama yarın erkenden geleceğim tamam mı?" dediğinde tamam diyerek onayladım.
"Bir gelişme olursa haber ver." dedi tekrardan. Bu dediğine gözlerimi devirdim.
Arkadaşını merak ettiğini anlıyordum ama biraz bana güvenmesi gerekiyordu.
"Merak etme Yavuz. En küçük gelişmede sana haber vereceğim." dedim sinirle. Artık sinirlenmeye başlıyordum.
Yavuz halimi anlamış gibi iki elimi birden tuttu. "Yanlış anlama lütfen. Sana güvenmediğimden değil. Sadece endişe ediyorum."
Bir şey demeyip gözlerine baktım. Ardından tamam diyerek omuz silktim. Yavuz time dönüp konuştu.
