Bitmiş bir hikayenin yeniden,küllerinden doğmasıyla oluşan kuvvetli bir aşk...
Başrol: Yavuz Karasu ve Bahar Kutlu..
Bir yıl önce ayrılan çiftimizin tekrar Karabayır'da karşılaşması ile başlayan aşkları ve yaşadıkları maceraların hikayesidir bu.
Bu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bahar'ın ağzından üç hafta sonra,
Tim operasyona çıkalı üç hafta olmuştu. Yavuz arada sırada iyi olduklarına dair mesaj atıyordu. Bu üç haftada bir kere konuşabilmiştik telefonla. O da çok kısa sürmüştü. İkimizde o kısacık konuşmayla yetinmeye çalışıyorduk.
Ama bir kere bile konuşmak iyi gelmişti bana. Onun sesini duyup iyi olduğunu anlamak içimi ferahlatmıştı. Ufak tefek sırıklar dışında çok ağır bir yara alan yoktu şükür ki.
Yavuzlar gittikten birkaç gün sonra Eylem bir otele yerleşmişti. Ne kadar ısrar etsem bile kabul etmemişti. Onunda aklı karışıktı biliyordum ama konuşmaktan kaçınıyordu. Ne zaman bu konu açılsa hemen başka bir konu bulup konuşmamızı engelliyordu.
Nazlı ise benimle aynıydı. Ateşle konuştukça içi rahatlıyordu. Onlar da muhtemelen Ateş geldikten sonra evlilik işini ertelemeyecekti. Hiçbir aksilik olmadan evlenmek istiyorlardı. Haklılardı.
Arabamı park ettikten sonra indim. Nazlı arayıp çağırmıştı. Bu üç haftada ne kadar görüşsekte oturup konuşmamıştık ayrıntılı bir şekilde.
Kapıya ilerleyerek çaldım. Kapı anında açılırken Nazlı'nın endişeli yüzü görüş alanıma geldi. Bu haline kaşlarımı çatarken ne olduğunu anlamaya çalışıyordum. İçeriden Fatma ablanın inleme sesini duyunca ne olduğunu anlamıştım.
"Bahar tam zamanında geldin. Fatma ablanın sancısı var." dediğinde hızla içeri girdim.
"Hadi Nazlı arabaya götürelim Fatma ablayı. Hastane yakın zaten." diyerek Fatma ablanın koluna girdim. Yavaş yavaş ilerlerken Fatma abla derin derin nefes alıp veriyordu.
Fatma ablayı arabaya bindirdikten sonra Nazlı yan koltuğa oturdu. Güler abla ise arkaya Fatma ablanın yanına oturmuştu. Hızla arabayı sürerken kısa sürede hastaneye varmıştık. Yolda hastaneye giderken jinekolog arkadaşımı aramıştım ve bilgi vermiştim.
Fatma ablayı doğumhaneye alırlarken biz dışarıda kalmıştık. Destek olmak için ben de girecektim. Hazırlanmak için odaya girmeden önce Nazlı ve Güler ablaya döndüm.
"Merak etmeyin. Ben şimdi içeri gireceğim." dediğimde beni onayladılar. Hızla odaya girip hazırlandıktan sonra doğumhaneye girdim.
(Arkadaşlar doğum sahnesi yazmadım. O yüzden zaman atlaması yapıyorum.)
Biraz uzun sürse bile doğum iyi geçmişti. Fatma abla bayağı zorlanmıştı. Önceki kayıplarından dolayı içinde korku ve endişe vardı. Bu yüzden olduğundan kat be kat daha heyecanlıydı.
Ama hiçbir sorun olmadan doğum bitmişti. Şimdi Fatma abla odaya alınmıştı. Bebek ise gerekli testlerin ardından odaya getirilecekti. Fatma abla yorgunca olduğu yerde uzanırken telefonumun titreşimini duyup ekranına baktım. Arayan kişiyi görünce heyecanla dışarı çıktım. Yavuz arıyordu.
