Bitmiş bir hikayenin yeniden,küllerinden doğmasıyla oluşan kuvvetli bir aşk...
Başrol: Yavuz Karasu ve Bahar Kutlu..
Bir yıl önce ayrılan çiftimizin tekrar Karabayır'da karşılaşması ile başlayan aşkları ve yaşadıkları maceraların hikayesidir bu.
Bu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bahar'ın ağzından,
Yanımda hissettiğim kıpırdanmalarla gözlerimi yavaşça araladım. Bakışlarım Yavuz'a kaydığında huzursuz bir şekilde uyuduğunu gördüm. Kaşları çatıktı. Yataktan yavaşça kalkarak telefonumu alıp saate baktım. Saat öğleni geçmişti. Yavuz'un yanına sessizce yaklaşıp alnına elimin tersini koydum.
Ateşi yoktu çok şükür. Ancak çok huzursuzdu. Açılan üzerini ince bir pikeyle örttükten sonra cama yaklaşıp pencereyi açtım. İçeri temiz havanın girmesi iyi olurdu. Odadan yavaş adımlarla çıkarak mutfağa ilerledim. Kendime atıştıracak birkaç şey hazırladıktan sonra çıkan bulaşıkları bulaşık makinesine atarak makineyi çalıştırdım.
Banyoya girerek kirlileri makineye attığım sırada Yavuz'un birkaç şey mırıldandığını duydum. Uyandığını düşünüp yanına ilerlediğimde hala uyuduğunu ancak uykusunda bir şeyler mırıldandığını fark ettim.
Yanına yaklaştığımda söylediği şeyler netleşmişti. "Bahar, bırakma beni."
Söylediği cümleyle kafam karışırken kaşlarımı çattım. Rüya gördüğü çok belliydi. Yatağa oturarak elimi saçlarına uzatıp yumuşak saçlarını okşadım. "Yavuz, ben buradayım."
Yavuz uyanmamış hatta kaşlarını daha da çok çatmıştı. "Mecburdum." diye tekrar mırıldandığında saçlarını okşamaya devam ettim. "Yavuz, uyan hadi kabus görüyorsun."
Normalde en ufak kıpırtıyla, sesle uyanan adam şimdi uyanmıyordu. Alnı terlemeye başladığında iğrenmeden küçük bir öpücük kondurdum belki uyanır diye. Saçlarını okşamaya devam ederken gözlerini bir an da açtı Yavuz.
Beni gördüğünde nefesi yavaşladı, bakışlarında rahatlamaya benzer bir ifade oluştu.
"Her şey rüyaydı, sakin ol." diyerek onu teselli ettiğim sırada yatakta hızla doğruldu. Kollarıyla belimi sararak sıkıca sarıldı. Başını saçlarımın arasına sokarak nefeslendi. Ellerimi boynuna sararak sakinleşmesi için ensesindeki saçlarıyla oynamaya başladım.
Bir süre sessiz kaldı Yavuz, ardından benden ayrılmadan konuştu. "Beni hiç bırakma olur mu?" dediği şeyle kaşlarım çatıldı. Ne görmüştü bu kadar endişelenecek?
"Ömrümün sonuna kadar seninle olacağım, hiç merak etme." diye karşılık verdiğimde bana daha çok sarıldı. Boynunu öperek sakinleşmesi için bir süre daha bekledim bu şekilde.
Yavaşça kollarını benden çekerek ayrıldı. Bende kollarımı boynundan çektim ancak ellerimle yüzünü avuçlarımın arasına alarak gülümsedim. "Daha iyi misin?"
Başıyla beni onayladı. Ancak gözlerindeki endişe ve tedirginlik yerini koruyordu. Onu bu kadar tedirgin eden şeyi merak etsem de sessiz kaldım, nasılsa zamanı gelince öğrenirdim. Ellerimi yanaklarından çekerken Yavuz bileğimden tutarak elimi dudaklarına götürdü. Avuç içimi öperek gözlerime bakmaya devam etti.
