Bitmiş bir hikayenin yeniden,küllerinden doğmasıyla oluşan kuvvetli bir aşk...
Başrol: Yavuz Karasu ve Bahar Kutlu..
Bir yıl önce ayrılan çiftimizin tekrar Karabayır'da karşılaşması ile başlayan aşkları ve yaşadıkları maceraların hikayesidir bu.
Bu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bahar'ın ağzından,
Telefonu kapatıp salona geri dönmeden önce Eylemle ikimize çay koydum. Otele gitmeden birkaç gün ben de kalacaktı. Zor ikna etmiştim ama kabul etmişti çok şükür.
Çayları alarak salona geçtiğimde Eylem'in yüzünde bir sırıtış vardı. Kaşlarımı çatıp ona bakarken çayları sehpaya bıraktım.
"Noldu?" dedim merakla. Eylem gülerek konuştu."Sen şimdi bu Yavuz'a tekrar şans verdin öyle mi?"
"Evet." diyerek kafamı olumlu anlamda salladım.
"Peki bu kararından emin misin?" dedi Eylem. Neden böyle söylediğini anlamaya çalışırken yüzüne baktım. O benim anlamadığımı anlayınca tekrar konuştu." Yani Yavuz'un seni çok sevdiğini biliyorum, herkes biliyor. Ama sen ne hissediyorsun?"
Söylediği şeyle duraksadım. Ben ne hissediyordum? Mutluydum. Onunla vakit geçirmek beni mutlu ediyordu. Bana huzur veriyordu. Güven duygusunu hissediyordum ama eskisi kadar olmadığı kesindi.
"Huzurluyum. İyi hissediyorum Yavuzla olduğumda." dediğimde Eylem yaslandığı yerden doğruldu. Ellerimi tuttu.
"Bu kararı düşünerek verdin değil mi Bahar?" dediğinde hızla kafamı aşağı yukarı salladım. Çok düşünmüştüm.
"Ben senin her türlü arkandayım." diyerek devam etti. Biliyordum benim bir daha üzülmemi istemiyordu. O yüzden bunları soruyordu. Eylem ve Nazlı bana çok destek olmuştu. Onlar sayesinde toparlanmıştım.
Babam sayesinde Karabayır'dan İstanbul'a dönebilmiştim. Annem ve babam Yavuzla olan ilişkimi asla olumlu karşılamamıştı ve ben İstanbul'a dönünce neden döndüğümü bile sorgulamamışlardı. Onlar için önemli olan tek şey Yavuzla olan ilişkimin bitmiş olmasıydı.
O zamanlar da yanımda Eylem ve Nazlı vardı. Onların hakkını ödeyemezdim.
"Peki sen ne yapmayı düşünüyorsun?" dedim merakla. Eylem ve Fethi bizden kısa süre sonra ayrılmışlardı.
"Bilmiyorum Bahar. Buraya yeniden döndüm ama ne yapacağımı bilmiyorum. Görüyorsun halimi ben sürekli görevdeyim. Nasıl evlenebilirim Fethi ile." dediğinde sessiz kaldım.
Gerçekten ikisi de haklıydı bu konuda. Fethi evlenmek istiyordu doğal olarak. Eylem ise istemiyordu. Aslında istiyordu ama mesleğinin getirisi olarak korkuyordu anladığım kadarıyla. Bu yüzden görev yerini değiştirmişti Eylem. Ama şimdi tekrar Karabayır'a dönmüştü.
"Bence bir ortak yol bulacaksınız. Buna inanıyorum." dedim sessizliğimi bozarak. Ardından devam ettim. "Hayat çok kısa. İkinize de her an bir şey olabilir. Bunun bilincindesiniz. Ama ne karar vereceksin bunu düşünerek ver. Kavga etmek için vakit var ama güzel günler için hayat kısa. Ben de giderek hata yaptım ama şuan içten içe bunu telafi etmeye çalışıyorum."
