Bitmiş bir hikayenin yeniden,küllerinden doğmasıyla oluşan kuvvetli bir aşk...
Başrol: Yavuz Karasu ve Bahar Kutlu..
Bir yıl önce ayrılan çiftimizin tekrar Karabayır'da karşılaşması ile başlayan aşkları ve yaşadıkları maceraların hikayesidir bu.
Bu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bahar'ın ağzından,
Hamit babamla tanışmamızın üzerinden bir hafta geçmişti. Geçen günlerde değişik hiçbir şey olmamış, monoton bir şekilde günler geçmişti. Geçen günlerin birinde Nazlı'nın kına gecesi yapılmıştı ve bugün de düğünleri vardı.
Nazlı'nın şahidi Eylem ve ben olacaktım. Ateş'in şahidiyse Fethi ve Yavuz. Bizim düğünümüzde olduğu gibi timin aileleri de gelmişti düğüne.
"Bahar kravat takmak zorunda mıyım?" diye sızlanan Yavuz'a doğru döndürdüm aynadaki bakışlarımı.
"Sen bilirsin hayatım, eğer çok rahatsızsan takma." diyerek aynaya çevirdim bakışlarımı. Bizim düğünümüzde taktığı papyonla zor durmuştu düğünde. Ne kadar belli etmemeye çalışsa da sürekli papyonla oynaması dikkatimi çekmişti.
"O zaman takmıyorum." diyerek elindeki kravatı tekrar yerine taktı. Adımlarımı ona çevirip yanına yaklaştım ve yukarıya doğru kalkık olan yakaları düzelttim.
Bizim düğünden farklı olarak hepimiz kendi evimizde hazırlanıyorduk. Tabii Nazlı düğünden önce evden çıkarılmış ve kuaföre götürülmüştü.
Tekrar aynanın başına geçerek yarım bıraktığım makyajıma devam ettim. Göz makyajımı çok abartılı tutmamıştım ancak dudaklarıma kırmızı renk ruj sürmeyi düşünüyordum. Elbisem siyah olduğundan güzel görünecekti.
Askılıkta asılı duran elbiseyi kılıfından çıkartarak üzerime geçirdim. Arkada olan fermuara uzanamayıp banyoda saçıyla ilgilenen Yavuz'a doğru seslendim. "Yavuz, bir bakabilir misin? "
Yavuz banyodan çıkarak bana doğru yaklaştı. Sırtımı ona doğru dönerek fermuarı işaret ettiğimde hiç beklemeden elleri fermuarı buldu. Parmaklarını belimden başlayarak sırtıma doğru sürttü ve fermuarı çekti.
Açık olan omzuma dudaklarını bastırdı. Onun bu hareketiyle normalde etkilenirdim ancak elbisenin beli biraz sıkınca ona hiç odaklanamadım. Üzerime tam oluyor diye hiç denememiştim bu elbiseyi o yüzden biraz şaşırmıştım doğrusu.
Aynanın karşısına geçerek belimi bir süre inceledim. Ancak çokta bir fark yok gibiydi.
"Yavuz ben kilo mu almışım sence?" diyerek aynaya bakmaya devam ettim. Yavuzsa bileğine taktığı saatten başını kaldırıp şaşkınca bana baktı. "Ne?"
"Biraz kilo almışım galiba, elbisenin beli sıktı." dediğimde Yavuz yanıma yaklaştı. Aynadan bana bakarak elbisemi inceledi bir süre. Ardından belime sarılarak omzuma çenesini yasladı.
"Ben bir farklılık göremedim. Ayrıca neden takıldın ki bu kadar. Sen kiloluyken bile çok güzel olursun eminim." diyerek boynuma doğru öpücük kondurdu.
"Sen öyle diyorsan." diyerek aynaya bakmaya devam ettim. Bu konuyu fazla takmıştım kafama. Yavuz'un bileğindeki saate bakarak kaşlarımı çattım. "Vakit az kalmış, gitsek iyi olur." dediğimde Yavuz belimdeki kollarını çözdü.
