Chapter 33. Ears & Rhymes

160 0 0
                                    

Gumising ako ng maaga para makapasok agad sa school. Tulog pa si Ate ng umalis ako. Siguro naka vacation leave pa din siya until now. I kissed her on the forehead as I went out of the room.

Mga 7:30AM e nandito na na ko sa school grounds. I am sitted on a bench while reading a book. Hinihintay kong dumating yung sasakyan ni Lee. Pero para malaman niya agad na kailangan ko siyang makausap eh I’ve decided to text him.

To: LeeEarl

Hi. Can we talk? I’m on the school grounds sitted at a bench near the wishing fountain.

Message Sent ...

After siguro ng mga 10 mins. nakita ko ng dumaan yung sasakyan ni Lee. He stepped out his car wearing a black skinny jeans and a printed shirt. He’s also wearing his aviator shades.

As he head through my direction, I felt the uncomfort he brings to me. Sobra din akong kinakabahan since this is the first time we’ll talk as a girl she loves.

Kileeeg! *u*

Whuuut? Kinikilig ako? Hahahaha! Gaaaahddd! Nababaliw na ata ako.

Umupo siya sa dulo nung bench na inuupuan ko. Dumikwatro siya then started to chew gums.

“What do you need?” He acted so cool.

“Uhm. I just want to talk to you about … about what happened yesterday.” I never looked at his direction. Alam kong awkward ang sitwasyon namin.

“Bakit? Ano bang meron kahapon?” Kunyari ka pang nakalimutan mo. Eh hinding hindi ko makakalimutan yung so much sincerity sa mga mata mo nung sinabi mo sakin ang mga bagay na yun.

“Ewan ko sayo.” I sounded irritated which is true. Medyo nakakairita yung pagaact out niya na parang walang nangyari. Parang lumalabas na kunyari lang mga sinabi niya. Aakma sana akong aalis sa kinauupuan ko ng bigla niyang hinatak yung kamay ko which made me fall unto his lap.

O________________________O

Namilog yung mata kong nakatingin din sa mata niya. Nakaramdam ako ng mainit na sensation sa mukha at nakita ko ding namula yung mukha niya.

Dali-dali naming inayos ang aming pagkakaupo saka siya nagsalita.

“Look! I didn’t mean to do that. I just ….” Napayuko siya. Saka kinamot yung ulo.

“… want you to stay with me for a moment to sort things out. I’m sorry for acting so foolish a while ago.” Sabi niya. Naramdaman ko naman yung sincerity kasi siguro nahihiya din siya.

“Apology accepted. Pero no need to look cool in front of me. Para namang di kita kilala.” Napangiti siya sa sinabi ko.

“Sorry Ish. Sorry kung nagulat kita sa nasabi ko kahapon. Sorry talaga.” Baliw talaga to. Bakit siya nagsosorry eh naging honest lang naman siya. Sarap batukan!

“Wag ka ngang magsorry!” Nagulat siya sa sinabi ko kaya napatingin siya sa akin.

“You don’t need to tell you’re sorry. Wala ka namang kasalanan e. Kasalanan na palang maging honest ngayon. Naiyak ako kahapon kasi nakaramdam ako ng pagkalito. Ikaw ba naman sabihan ng ganun ng matalik mong kaibigan e hindi ka ba mawiwindang? Nagulat ako, oo. Pero I’m not mad. Never in my life I will get mad to a person who just made an honest confession.” Namimilog yung mata niya sa mga sinabi ko.

A Best Friends' LoveTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon