Chapter 23. Temper Tantrums

160 0 0
                                    

“THOSE PAPARAZZI’S ARE RUINING MY NIGHT HERE. IMBES NA MAKIPAGSOCIALIZE AKO SA MGA TAO DITO, THEY KEPT ON BUGGING ME AND ASKING ME NONSENSE QUESTIONS! BU**S**T!” Binasag niya yung champagne glass na hawak niya sa sahig. Niyakap ako ni Mario, as if protecting me from that crazy woman. Nakatalikod siya samin kaya hindi ko malaman kung sino. Pero parang narinig ko na yung boses niya.

“Don’t mind her Ish. Pasok na tayo. Baka kung ano pa magawa niyan satin e.” Sabi sakin ni Mario. Sinunod ko siya kaya tumalikod na kami at naglakad papunta dun sa kabilang door papasok ng venue hall.

“Hey Stace! Stop that. Baka may ibang makakita sa iyo na nagbabasag ka ng baso jan!” Papasok na sana kami ng napatigil ako sa narinig ko na nagsalita. “You’ll attract attention with that. Bad publicity yan sige ka.” Ng mapatingin ako, laking gulat ko kasi si Lee pala yun. Naka-akbay siya kay Jean Stace at hinahaplos haplos yung braso.

“WALA AKONG PAKIALAM SA SASABIHIN NILA! I hate them! D*mn!” Hinawi niya yung kamay ni Lee.

“Hey. Stop acting like a spoiled brat! I think you’re drunk. Mukhang kailangan na kitang ihatid pauwi.” Lumakas yung kabod ng dibib ko sunod na nakita ko. Jean Stace kissed Lee on his lips. Hindi siya smack e.

“No! I don’t wanna go home yet Earl. Let’s go somewhere else na lang.” She then placed her arms on Lee’s shoulder. Hindi na ko kumportable sa mga nakikita ko.

“Kahit saan mo gusto. Basta maka-alis na tayo dito.” Tinanggal ni Lee yung mga kamay ni Jean Stace saka hinila. Bago sila maka labas sa kabilang pinto. Nakita kong nakita niya ako. Nanlaki yung mata niya.

“Hey! Why did you stop all of a sudden!? Let’s go naaaa!” Si Jean Stace naman ang humihila kay Lee. Nagkatitigan lang kami. Mga 5 seconds din siguro yun. Ako na ang unang umiwas ng tingin. Pumasok na ko sa loob para puntahan si Mario na nasa gilid ng buffet table.

Naabutan ko si Mario na kumakain ng chocolate truffles. “Enjoying the sweets?” Sabi ko sa kanya.

“Where have you been? Nagulat ako nawala ka sa likod ko. I even texted you na I’ll wait for you here.”

“Ah. May kumausap lang saglit sakin.” Sorry. I lied. :(

“Ganun ba? Want some?” Inalok niya ko nung chocolates na hawak niya.

“Sige lang. Teka Mario ha. Wait for me ulit dito. Punta lang ako ng powder room saglit. Mabilis lang!”

“Sure. Take your time.”

Hinanap ko kung saan yung powder room nila. Kanina ko pa pinipigil tong ihi ko. Hehehe.

“Nandito ka lang pala.” Sabi ko sa sarili ko nung makita ko yun.

Pagpasok ko, sakto walang tao. I immediately went to one of the cubicles. Maya-maya may narinig akong dalawang babaeng pumasok at nagkwentuhan. Bubuksan ko na sana yun pinto ng marinig ko yung usapan nila.

“OMG sis! Have you seen Jean Stace? She’s so gorgeous no. Parang mannequin na biglang nabuhay” Sabin i Girl 1.

“Oo nga e. Pati yun escort niya sis. Super gwapo. Bagay na bagay sila no.” Sige na sila na bagay.

Lumabas na ko dun sa powder room saka bumalik kay Mario. Inaya ko na siya umuwi kasi pagod na talaga ako. Papunta na kami ng parking ng makita ko si Ali.

“Bex!” Hinampas ko yung likod niya.

“BEEEEEEEEEEEEEEEXXXXXXXXXXX!” Nagsusumigaw niyang sabi sakin with matching akap pa.

“Oh bakit? Anong problema mo?”

“Bex! Tulungan mo ko. Ayoko na kasama yung Ratch na un. Sinasabi niya sa lahat niya jowa niya ko. HUHUHUHUHUHU! Ayoko naaaaaaa!” May paiyak-iyak pang nalalaman.

“Baliw! Okay lang yan. Atleast may lovelife ka na. Teka, ano palang ginagawa mo dito?”

“Ayoko ng ganitong lovelife. Stressful! Tsaka hindi talaga kami talo! Balak ko na sanang umalis at iwan ang babaeng un pero natakot ako kasi baka malaman ni Papa. Tegi boom boom ako pag nagkataon! Kayo ni Mario bakit andito?”

“Hahaha! Oo nga pala. Ah, pauwi na kami kasi super pagod na ko. Nakapagpaalam na k okay Glaxa kanina. Naibigay ko na din yung gift ko sa kanya. O sya una na kami.”

“DON’T LEAVE ME BEXXX! Mamaya na kayo umuweeee!” Hinihila niya yung kamay ko pabalik sa loob.

“Aning! Pagod na talaga ako! Bukas na tayo magkwentuhan. I’ll call you!” Tinanggal ko yung pagkakahawak niya sa kamay ko saka nagbeso.

“Kasi naman eeeeeeeeeeeeeee!” Nagpapadyak pa ang baliw.

Pagsakay ko ng sasakyan. Napansin kong parang bad mood si Mario kasi kanina pa siya nakasimangot nung naglalakad kami. Di ko na lang kinibo kasi natatakot ako. Buong byahe kaming hindi nagiimikan. Kaya sobrang na-relieved ako nung nakita kong malapit na kami sa condo. Binaba niya ko sa may entrance kasi magpapark pa siya.

“Thanks for everything ha.” Mahina kong sabi sa kanya.

“Thanks din.” Tipid sumagot ha. Bahala ka nga. 

A Best Friends' LoveTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon