Chapter 2. The Tekken Battle

288 4 2
                                    

“Awts! Tingin tingin din sa dinadaanan di ba?” Ang laki laki ng library dito pa sumusiksik. Amp! >.<

“Aww sorry!” napakamot si kuya sa ulo. Pero pagharap niya …..^___^

O.o

“Oh Lee kaw pala yun.” Linshak! Si Lee pala yun bumangga sakin.

“Ishi? Sensha ka na. Nagmamadali kasi ako e”

“Bakit naman? Ano meron?”

“May hinahanap kasi akong book na need natin for our subject later. Baka maunahan ako.”

“Same here. Ako din naghahanap ng book e.” Aba. Masipag pala mag-aral tong si Lee. Hindi halata sa itsura ah. Well.

“Ah kaya pala nandito ka din. Gusto mo sama ka na lang sa kin?” Narinig nyo yun? Sama daw ako sa kanya?

“Sure sure. Hope you don’t mind.” Echosera ko talaga! Pakipot effect.

“Nope. ^_^” Mukhang good mood si Lee ngayon ah. Ano kayang meron?

“Looks like you’re in a good mood ah?” naglakad na kami papunta sa mga tables sa gitna ng library.

“Medyo. Nakita kasi kita e.” Hala siya. Bumabanat si kuya. Hahaha!

“Ganun ba yun? Pag nakita ako, good mood agad?”

“Biro lang to naman. Masaya ko kasi nanalo yung team naming kahapon.”

“Really? Congrats then. Anong klaseng team naman yun? Basketball team? Cheerleading team? Patintero team? Piko team? Jack stone team? :DD” Ang korni ko syet. Pampatanggal lang ng awkwardness.

“Joke ba un? Haha! Actually, Tekken Battle yun. Robinsons Manila chapter kami. Dun kami sa Time Zone naglalaro ng Tekken 6.” Avid gamer pala tong si Lee.

“Cool! Sounds great ha. Gaano ka na ba katagal naglalaro nun?”

“Siguro mga nasa 2 years na din. Tagal na no?”

“Oo nga e. I haven’t tried playing games such as that. It doesn’t interest me kasi.” Parang ang rude ng pagkasabi ko. Yaan na nga. Yun naman kasi yung totoo. Mature enough na din kasi kami ni Ali when it comes to things. The only thing na nilalaro namin na pang kids is yung Wii. Yun lang.

“Ah. You sounds so mature na nga e. Pero okay lang yan. Sa Tekken Battle ko lang din kasi naibubuhos lahat ng nararamdaman ko e. Lalo na pag masaya and syempre pag badtrip.”

“Ah kaya pala. Don’t worry, isasama kita sa mga laban naming para makita mo kung gaano ka-exciting ginagawa namin.”

“Sige! Maganda yan. I can try new things.”

“Pero before that, can we be friends?”

“Bakit? Di pa ba tayo friends? Kailangan pa ba ng ganyan?”

“Oo naman. For formality. Hehe!” Ang cute niya pag nagkakamot siya ng ulo.Parang napaka inosente. Hoho.

“Okay. We’re friends na.” Ayan may bago na akong kaibigan. ^_^

A Best Friends' LoveTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon