TANITIM;
Hani derler ya 'kalbi ağzına geldi' diye... İşte ben bunu dibine kadar yaşıyorum. Kalbimin atışını her zerremde hissediyorum. Sesini duyabiliyorum. Ormanda söylediği iğrenç melodiyle bir şeyler mırıldandığını duyabiliyorum. Rosalie eliyle ağızını iyice kapatmış ses çıkarmamaya çalışıyor. Gözlerinden akan yaşları karanlık olmasına rağmen görüyorum. Ben ise... Hiç. Öylece büyük giyisi dolabının üzerinde yavaşlamak bilmeyen kalbimin atışlarını dinliyorum. Gözlerimde yaş tükendi artık. Ağlayamıyorum. Hislerimi Rosalie gibi dışa vuramıyorum. Korkumuda, tedirginliğimide, endişemide bütün hücrelerimde yaşamama rağmen dışa vuramıyorum. Dışarıdan sanki küçük bir çocuk saklambaç oynarken buraya çıkmış ve bulunmayı bekliyor gibi görünüyordur. Eminim. Eminim çünkü Rosalie gibi hıçkırıklarımı saklayamıyorum. Saklayacak hıçkırık bile çıkmıyor boğazımdan.
''Emily...''
''Nerdesin...'' yavaş adımlarına eşlik eden botlarının sesini duyabiliyorum. Melodi... Gerçekten tam bir manyak için ideal hareketler. Etrafın sessiz oluşundan kaynaklı nefes almasını duyabiliyordum. Rosalie elindeki sopayı sımsıkı tutuyor ve ağlıyor. En az benim kadar korktuğuna eminim. Zaten kim korkmaz ki... Acaba bizi bulurmu? Muhtemel olarak evet. Işığı açarsa ki keşke açmasa bulabilir. Şu anda kendimi kandıramam. Bütün duygularım bütün çıplaklığıyla karşımda. Korku. Korku hepsinin başını çeken düşünce. Şimdi giyisi dolabının üzerinde olmayı değilde kurtulmayı isterdim. Ailemin ve arkadaşlarımın yanında olmayı isterdim. Mesela bu durumda değilde buz pateni yapmayıda isterdim. Her ne kadar sonu kötü sonuçlanacak olsada. Gerçi bunun sonuda kötü sonuçlanabilir ya... Umut işte. Bir umut burdan defolup gitmesini istiyorum. Şu anda burda, tam yanımızda olmasına rağmen istiyorum işte. Sahiden tam şu anda bu odada ve bir şeyler mırıldanıyor. Rosalie gözlerini sımsıkı kapamış ve elindeki sopasını hiç olmadığı kadar sıkıyor. Ben ise hala aynı. Bütün duygularını kaybetmiş gibi nefesimi tuttum ve gözlerimi bile kırpamıyorum. Korkudan. Evet demek ki bütün duygularımı kaybetmemişim. Bu duygu, bu iğrenç his bütün yaşantım boyunca, nefes aldığım bütün saniye boyunca, içimde kalacağını biliyorum.
