Nazlıdan
Ateşin odasından ayrıldıktan sonra gözlerimdeki yaşları serbest bıraktım.
Aşağıya inerken gözyaşlarımı sildim. Digerlerininde endiselenmesini istemiyordum.
"Nasıl ateş?"Diye sordu Fethi. "Iyi."dedim kısa bir cevap vererek.
Mutfaktaki bagirismalara duyunca Feyzullah ve Suyu aynı anda mutfağa gondermenin hiç iyi bir fikir olmadığını düsundüm.
"Çok biliyosan kendin yap o zaman .Ben Ates'i çağırmaya gidiyorum."su mutfaktan sinirli bir şekilde çıkınca hepimiz ona dondük.
Sinirli bir şekilde yukarıya çıkınca bende mutfağa girdim. "Ne yaptinda kızı sinirlendirdin acaba?"Diye guldugumde sinirli bir şekilde bana baktı.
"Gülme nazlı. Sinirliyim zaten."dedi. Elindeki tabakları düşürüp kırınca her taraf cam oldu.
"Feyzo naptin sen ya!"Dedim. "Lanet olsun! Tamam çık dışarıya sen dikkat et ayağına batmasın."dedi.
"Benimle dalga gecersen böyle olur ışte. Beceriksizlik konusunda kime çektiğimi fazla tartışmaya gerek yok."dedim gülerek.
"He nazlı he. Bak çık yoksa ayağına batıcak."dedi. "Iyi be çıktım."dedim ve ayağımı kesmemeye dikkat ederek dışarıya çıktım.
Sudan
Ateşin odasına girdiğimde pencereden dışarıya bakıyordu. O kadar dalmisti ki benim geldigimi fark etmemisti.
Gittim ve arkasından sarıldım. Önce irkildi sonra beni kendinden ayırdı. "Rahat bırak beni su."dedi.
"Ya hadi yemek yiyicez. Çık artık şu odadan."dedim. "Canım yemek istemiyo."diyince ona ters bir şekilde baktım.
"Bana bak Ateş abi felan dinlemem bi tane yapistiririm. "Dedim sinirle. "Hadi ya yapistirsana." Dedi ateş dalga geçerek.
"Ya uff yurusene oğlum."dedim kapıyı açarak. "Ömrümü yedin su."diye söylenerek aşağıya indi ateş.
"Sonunda be oğlum."dedi fethi ateşe bakarak. Ateş gidip koltuğa oturdu. "Nasilsin?"Dedi eylem.
"Iyiyim."dedi ateş. Ama nazlı hiçbir şey dememisti. Sadece önüne bakıyordu.
Tam kalkıp mutfağa gidecektim ki nazlı seslendi. "Bence gitme. Feyzo ne var ne yok kırdı."dedi gülerek.
"Beceriksiz."dedim geri yerime otururken.
Tam geri oturmustum ki feyzullah seslendi. "Gelebilirsiniz "
Hepimiz kalkıp mutfağa girdik. "Yemeği kim yaptı ona göre yiyicem."dedim gülerek.
"Bende."dedi eylem nazliya katılarak. "Ben yaptim gönül rahatlığıyla yiyebilirsiniz."dedim.
"Oh! Bende aç kalicaz diye korkmuştum."dedi nazlı gülerek. Herkes gülüyordu eğleniyordu ama gözüm ateşe takıldığında gulumsemem yüzümde soldu.
Hiçbir şeye tepki vermiyordu sadece önündeki yemekle oynuyordu. "Ateş?"Dedim.
Kafasını kaldirmamıştı. "Ateş."biraz daha yüksek bir sesle seslenince kafasını kaldırdı.
"Neden yemiyosun? "Dedim. "Canım istemiyo."dedi ve masadan kalktı. "Size afiyet olsun"deyip bahçeye çıktı.
Masada bir sessizlik olmuştu. Tam ben kalkacaktim ki nazlı kalktı. "Ben suna bir bakayım."dedi ve arkasından gitti.
Nazlıdan
Ateşin yanına gittiğimde yere oturmuştu. Bende yanına oturdum. Ona sarıldım ve kafamı göğsüne gomdum.
"Seni ozlemisim. "Dedim boğuk çıkan sesimle. Saclarimdan optugunde gülümsedim.
"Her şey güzel olucak."dedim. "Hiçbir şey eskisi gibi olmayacak."dedi. Gülumsedim. "Doğru. Çünkü her şey eskisinden daha güzel olucak."dedim elini tutarak.
"Her zaman yanındayım. Her zaman yanındayız."dedim gozlerinin içine bakarak.
Selam gençler!
Nasıl buldunuz bölümü?
