Talk [l.r.h]

twenty seven

P.o.v Julia

Luke brengt me thuis, het laatste stuk lopen we in stilte. Ik ben ook een beetje te bang om te praten, gezien wat er daarnet gebeurd is. Dan komen we aan bij mijn huis, en dat betekent gelukkig ook het einde van de stilte. Voor mijn deur staan we stil. "Hey, Julia," begint Luke zacht. "Ik vond het leuk dat je even kwam kijken, dat waardeer ik echt," zegt Luke. Ik glimlach. "Nou, ik ga naar huis, ik ben moe. Zie ik je maandag op school?" vraagt Luke. Ik knik. "Ik neem aan van wel," zeg ik. Luke lacht. "Doei, Julia, bedankt voor de leuke avond," zegt Luke met een knipoog, en hij grijnst even. Ik weet gelijk wat hij bedoelt en ik word rood. Hij loopt weg en ik blijf hem nakijken. Na twee stappen draait hij zich weer om.

"Wacht," zegt hij met een onvoorspelbaar lachje. "Wat is er?" vraag ik. Luke loopt weer terug naar mij en drukt een kus op mijn wang. "Zo. Nu kan ik naar huis met een gerust hart." zegt hij, maar mijn hart is er zelf niet veel rustiger op geworden. Met een rood hoofd draai ik de sleutel op en loop ik naar binnen.

Ik loop de woonkamer binnen, waar mijn moeder op de bank zit. "Zo, en wie was dat?" vraagt ze met een grijns. Ik kijk naar buiten. Ja, vanaf hier kun je de oprit zien. Ze heeft mij met Luke gezien. "Dat- dat was Luke," stamel ik. "Luke, hah? Vertel." zegt mijn moeder, en met haar hand klopt ze naast haar op de bank. Ik ga naast haar zitten met een zucht en begin te vertellen.

Nadat mijn moeder, helaas, helemaal is ingelicht over Luke ga ik naar bed. Ik denk terug op vanavond. Ik denk aan hoe fucking lekker Luke er uit zag terwijl hij football speelde. Ik denk aan die mooie lach op zijn gezicht toen hij me zag. En hoe aangetrokken ik me voelde door het beschermende gedrag. Ik denk aan hoe zenuwachtig ik werd toen hij naast me kwam zitten in de regen en toen hij een arm om me heen sloeg. Ik denk aan hoe hij me net thuis bracht en natuurlijk...

...ik denk aan het moment waarop onze lippen elkaar eindelijk raakten. Dat ik dat durfde. En hij zoende terug, gelijk. En nu ik er aan terugdenk wil ik het nog een keer doen. Ik wil hem nog een keer kussen. Want wauw, die jongen kan zoenen, zeg. Het voelde als een droom. Het is jammer dat ik zo slecht uit mijn woorden kwam dat ik hem uiteindelijk als nog niet verteld heb wat ik voor hem voel, maar ik hoop dat ik het zo ook een beetje duidelijk heb gemaakt.