Talk [l.r.h]

fifty four

P.o.v Julia
Ik ben hier nu een maand en het is hier geweldig. Het is prachtig hier en ik heb het enorm naar mijn zin, precies zoals ik me had voorgesteld. Het weer is super mooi, en ik zie allemaal fantastische dingen. Maar vanaf de dag dat ik hier kwam, had ik door dat er iets miste. En ik weet precies wat.

"Lucas Robert Hemmings,"

fluister ik in mezelf terwijl ik dromerig het raam uit kijk. Het zou geweldig zijn als hij hier ook was. Maar hij heeft me nou eenmaal veel pijn gedaan door al die dingen te zeggen tegen zijn team, of ze nou waar zijn of niet. Zelfs al was het niet waar, heeft het wel weer het zelfde gevoel naar boven gebracht als wat ik had toen Jake me zo veel pijn deed, dus ik voel me hoe dan ook rot. 

"Ik hou ook van jou,"

zucht ik zachtjes, en totaal onbewust. Maar dan schiet mijn hoofd omhoog. Zei ik dat nou echt? Hou ik van Luke? Ik weet het niet, hoor...

Ik laat me op mijn bed vallen. Hij zou het hier ook leuk hebben gevonden. Ik heb een paar keer gedroomd dat hij hier was. We maakte s'avonds lange wandelingen over de lege straten, hand in hand. En we deden... andere dingen, in dit bed waar ik nu lig, je begrijpt wel wat daar mee bedoel.

Ik wou echt dat hij hier was. Zuchtend trek ik mijn sneakers aan, ik moet maar even naar buiten. Vandaag was echt een van de weinige lazy days die ik hier gehad heb, wat op zich ook wel weer lekker is maar aan de andere kant moet ik er van mezelf wel even uit. Ik denk dat de zon zometeen onder gaat, dus ik kijk wel of ik daar nog wat van op kan vangen. Ik pak mijn telefoon en zie dat ik een melding heb van Luke, en mijn hart begint sneller te kloppen. Ik durf amper te kijken. Ik loop eerst naar buiten toe.

Ik glimlach even als ik aan Luke denk. Ik ben er zo zeker van dat ik hem leuk vind, en ik ben zo benieuwd naar wat hij gestuurd heeft. Het leek zo goed te gaan tussen ons. Als dit niet was gebeurd was het na verloop van tijd vast iets geworden, dat weet ik zeker. Het was al iets, maar nog meer dan dat. Ik ben alleen zo bang dat wat er was, nu weg is. Dat heeft hij zelf gedaan. Dan mag hij nog zo leuk zijn, het heeft me wel pijn gedaan.

Als ik een poosje buiten ben verlies ik het toch van mijn eigen nieuwsgierigheid en open ik het berichtje van Luke. Ik was alleen zenuwachtig voor niets, het enige wat er staat is 'dit bericht is verwijderd'.