Talk [l.r.h]

forty seven

P.o.v Julia

De rest van die dag en de dagen erna ben ik volledig volgespamd door Luke. Ik heb hem overal op geblokkeerd, heb ik daar ook geen last meer van. Sinds die avond dat hij bij mijn deur kwam heb ik geen woord meer met hem uitgewisseld. Overal negeerde ik hem. Ik kwam niet buiten, te bang om hem tegen te komen. Gelukkig is het zomervakantie, en hoef ik ook nergens heen.

Mijn ouders zijn bezorgd om me en ze weten niet zo goed wat er aan de hand is, maar ik vind het heel lastig om ze te vertellen dat Luke me blijkbaar gebruikt heeft.

Ik pak mijn laatste tassen bijeen en ik stap naar buiten, wachtend op een taxi. Het regent keihard.

Ik keek terug naar mijn straat en ik verzink in mijn gedachten. Ik hoor getoeter. Ik kijk snel en stap dan de taxi in. "Goedemorgen, mevrouw, naar het vliegveld, toch?" vraagt de chauffeur. Ik knik. "Jup." zeg ik en ik leun tegen het raam, terwijl ik naar buiten kijk.

We rijden langs het football- veld en ik zie jongens op het veld staan, in de regen. Mijn ogen zoeken het veld af. Daar staat hij dan, met zijn verraderlijke knappe kop. Hij vangt een bal en rent weg. De rest kan ik niet zien, de taxi is al verder. Ik veeg snel een traan van mijn wang.

"Gaat alles goed?" vraagt de chauffeur. Ik haal mijn schouders op. "Ik denk het," zeg ik. "Ik denk het niet." zegt de jongen achter het stuur. Hij is een paar jaar ouder dan mij, gok ik. "Ik zag gewoon iemand staan op dat veld en ik dacht terug aan wat hij gedaan heeft," zeg ik simpel. "Aha," zegt de jongen.

Fucking Luke, nu kan ik al niet eens meer normaal langs het veld rijden zonder te huilen. Het is inmiddels een aantal dagen geleden dat ik hem voor het laatst sprak, maar ik heb er nog even veel last van, en ik kan het nog steeds niet geloven.