P.o.v Luke"Julia, ik ben hier naartoe gekomen om het je uit te leggen," zeg ik. "Dat heb je gedaan." zegt Julia. "Geloof je me?" vraag ik. Julia haalt haar schouders op. "Ik weet het niet, Luke," zegt ze. "Nog een reden waarom ik hier ben gekomen is omdat.." begin ik.
Ik druk mijn lippen op de hare. Ze kust direct terug, dat had ik niet gedacht. Na een paar seconden trekt ze terug. "Luke, ik.." begint ze. "... het is oké. Uhm, zolang jij zegt dat het niet waar is, is het oké." zegt ze. Ik staar haar met grote ogen aan. "Julia," zeg ik zacht. "Luke, echt. Het is oké. Dankjewel dat je dit gezegd heb, nu ga ik niet met een rotgevoel op vakantie." zegt Julia. "Maar, geef me even de tijd, Luke. Ik zie je als ik terug kom weer, oké? Dan komt het allemaal goed," zegt ze.
"Ik hou van je, Julia." fluister ik. Ze is stil.
"Luke- ik.." begint ze. "Ik moet gaan. Mijn vlucht vertrekt zo." zegt ze. Ik bijt even op mijn lip. Ze pakt mijn hand even en knijpt er in. "Tot over twee en een halve maand," zegt Julia zacht. Ik kijk haar met grote ogen aan. "Je zou maar drie weken weg," zeg ik en ik pak haar hand nu vast, met mijn beide handen. Ik wrijf rondjes over de palm van haar hand met mijn duim.
"Ik- ik was klaar met je, dus ik heb de reis verlengd," zegt ze en ze bijt op haar lip. "Zo lang kan ik je toch niet missen?" vraag ik. "Sorry, Luke. Ik moet gaan," zegt ze. Dan draait ze zich om en loopt ze langzaam weg. Ik ren achter haar aan en ik draai haar om bij haar schouder. Ik kus haar nog een keer sterk op haar lippen en ik laat haar dan gaan. Ik kijk haar na terwijl ze weg loopt.
JE LEEST
Talk [l.r.h]
FanfictionWanneer Julia een project moet maken met de stille jongen uit haar klas, leert ze zijn andere kant kennen en zijn de dagen niet meer het zelfde. Haar wereld staat op zijn kop als hij toch niet zo stil blijkt te zijn.