Adored by the Night

XV

CHAPTER FIFTEEN

Zachary's Point of View

Hindi pa sumisikat ang araw ay agad na kong bumangon mula sa pagkakahiga. I grab my things and rush to the comfort room. Mabilis akong nakapagbihis ng uniform. I glance at my wrist watch, it's already five thirty in the morning.

I was about to pass Gaia's room when a flashback last night popped in my brain.

I immediately shook my head. I need to stop getting close with her.

I heaved a deep sigh before stepping down stairs. Hahawakan ko na sana ang handle ng pinto palabas nang maalala ko si siya,

Paano ang sugat niya?

Paano siya makakapasok?

Sinong maghahatid sa kaniya?

Out of frustration, nasapo ko na lang bigla ang noo ko. I just said earlier na hindi na dapat ako maging malapit sa kaniya, what the hell is wrong with me?

Mabilis kong binuksan ang pinto at dumiretso sa garahe. I get in my car and immediately started the engine.

Mabagal lang ang takbo ko dahil masyado pang maaga. Eight o'clock pa ang pasok ko. Sinandya ko talaga na umalis ng maaga para makaiwas kay Gaia. Lately masyado na akong nagpapadala sa emosyon ko, and I need to stop now.

I turned on the radio. Inilipat ko ito sa station kung saan nagpapatugtog ng classical music kapag ganitong oras. I started tapping my fingers on my lap as if it was my piano.

Tinigil ko ang sasakyan ng bigla kong maalala 'yung lalaking nagtangkang saktan si Gaia kagabi, pinatay ko sandali ang radyo.

Paano kung tama nga ako? Paano kung nasundan na nga nila kami dito? Fuck those nutheads.

Hindi ako sigurado kung tama ako pero hindi maganda ang kutob ko sa lalaking iyon. He doesn't want to stop, huh?

I search for my phone and dialed Zion's number. We need to take an action before something goes off. Sandaling nag ring ang kabilang linya bago ko narinig ang boses niya.

"Yes, brother?" mukhang kagigising lang niya.

"We need to talk. Code X."

"Meet me at the S.R before midnight, I'll tell Zaf too. Take care of yourself." he said and I hung up the call.

I took a deep breath before starting again the engine. Mabilis akong nakarating sa campus, ipinarada ko muna ang sasakyan ko sa parking area. Sarado pa ang main gate pero I have my own way to get in. I usually do this everytime.

Pumunta ako sa kabilang side ng University kung saan maraming matataas na damo. Walang nagtatakangkang pumunta rito dahil masyadong masukal ang lugar kaya baka inaakala nilang may ahas dito. Kung meron man, i don't give a fuck. Mas malakas ata ang kamandag ko.

I climb up the wall and in an instance, I manage to get in without producing any sweat.

Kahit ilang taon na ang lumipas, hindi ko pa rin nakakalimutan ang traning na ginawa naming tatlo. I smiled sarcastically when I remembered those moment.

The moment I regret the most.

The moment we bacame his puppet, fuck him.

I casually walk straight heading to the library. As usual, the door was locked.

May kinalikot lang ako sandali sa door knob at napangiti ako ng may marinig akong pagtunog, umawang bigla ang main door ng lib. Dahan-dahan akong pumasok dahil baka makatunog yung guard sa labas.

Muli kong ni-lock ang library para walang makahalata. I switched on the light tsaka ako tumungo sa book shelves, hinanap ko ang libro na palagi kong binabasa.

“She walks in Beauty, like the night Of Cloudless climes and starry skies;
And all that’s best of dark and bright
meet in her aspect and her eyes.”

Napakunot bigla ang noo ko ng mabasa ko ang isang poem na nakasulat sa maliit na papel na nakasingit dito sa libro. How did it get in here?

I shrug my shoulders. Pumwesto ako sa isa sa mga upuan tsaka ako nagsimulang magbasa. Hindi ko namalayan ang oras, sumulyap ako sa relo ko't nakitang seven na ng umaga. Sakto naman dahil tapos ko ng basahin ito—ng paulit ulit. I'm not sure kung pang ilang beses ko na bang nabasa ang librong 'to pero hindi pa rin ako nagsasawa.

Moon in the Captive

I read the title as I put it back on to the shelf. Kinuha ko ang aking bag tsaka ako pasimpleng lumabas ng lib. Seven thirty kasi pumupunta rito ang librarian para buksan ang library.

Naglakad ako hanggang sa makarating ako sa malawak na school ground. May mangilan-ngilan na kong nakikitang estudyante na nakatambay sa mga wooden benches na nakapalibot sa malaking water fountain dito.

Hahakbang pa sana ako ng matanaw ko si Gaia sa 'di kalayuan, kusang gumalaw ang mga paa ko para makalapit sa kaniya.

Dammit. What am I doing?

Natigilan ako ng magtama ang mga mata namin, isang malawak na ngiti ang nakita ko sa labi niya. Ika-ika siyang naglakad palapit sa'kin pero agad akong tumalikod sa kaniya.

Hindi ako pwedeng ma-attach sayo, Gaia.

Hindi pwede.

Mabigat ang loob kong tinahak ang daan palayo sa kaniya. Narinig ko ang pagtawag niya sa pangalan ko pero nagbingibingihan lamang ako.

Mapapahamak ka lang kapag naging malapit ka sa'kin. Lalo na ngayo't nagsisimula na naman silang hanapin ako.

Ayoko ng maulit ang nakaraan. Hindi na ako papayag sa gusto niya.

Sorry, Gaia but you don't deserve someone like me.

You don't deserve a living mafia heir