Ik storm naar beneden om te kijken wie het is. Zoë blijft verbaasd bovenaan de trap staan. Ik doe de deurklink zachtjes open. Ik zie een zwarte schim staan. Als ik de lamp aandoe zie ik Rein staan met bloemen in zijn hand. "Suprise!", zegt hij lacherig. Ik vlieg hem om zijn hals heen. "Je was toch op vakantie?", vraag ik. Hij glimlacht geheimzinnig. "Mijn ouders ja.. Vanwege 3 optredens en het maincamp moest ik thuis blijven", zegt hij. "Kan ik de komende 2 weken bij jou blijven?", ik knik heftig. "Natuurlijk! We gaan het supergezellig hebben!" Ik geef hem een kus, die al snel wordt onderbroken door de krakende vloer. Ik laat Rein los en kijk achter me. Zoë. Ze knippert een paar keer met haar ogen totdat er er een paar tranen over haar wangen heen lopen. Ik scheld in mezelf.. Dit zou een meidenavond worden met Zoë om haar op te vrolijker.. Ik kan Rein natuurlijk niet op straat zetten, maar ik kan Zoë ook niet alleen laten.. Ik bijt op mijn lip, maar Zoë stormt al naar boven. Rein maakt een "ga maar achter haar aan" gebaar. Ik knik en loop naar boven. Ik open mijn kamer en zie Zoë huilend tussen al haar spullen zitten die ze gepakt heeft om zo haar tas in te pakken. Ik ga naast haar zitten, maar ze duwt me weg. "Ga alsjeblieft naar Rein toe en laat mij alleen! Net zoals iedereen kiest mijn beste vriendin iemand anders boven mij. Nou oke, als jij daar beter van wordt". Ik hoor veel woede in haar stem maar ook verdriet.. "H-h-et was niet mijn bedoeling om je zo te kwetsen.. Je bent super belangrijk voor me", zeg ik. "sisters before misters!", komt er nog snel achteraan. Wat ik ook zeg, ze blijft recht voor haar uit kijken. Ik ga voor haar zitten. "Jij verdiend ook een jongen die je blij kan maken. Echt. En mij zul je niet kwijt raken". Haar mondhoeken gaan een beetje omhoog en veranderd al snel in een glimlach. "Dankje room, je bent echt de beste vriendin die ik maar kan wensen. Ze geeft me een knuffel. Ze pakt haar spullen en stopt ze in haar logeertas. Ik kijk haar verbaasd aan. "Jij gaat plezier hebben met Rein, ik red me wel!"
Als ik Zoë heb uitgezwaaid ren ik naar de woonkamer, waar ik Rein al zo'n halfuur alleen heb gelaten. "Sorry rein, meidenincidentje", zeg ik lachend. "Maakt niks uit, je bent er nu, en daar gaat het om". Ik kruip tegen hem aan terwijl hij de film aanzet.
Na 45 minuutjes gaat mijn telefoon. "Be right back!", zeg ik. Ik zet de film op pauze en loop naar de gang. Ik kijk op mijn telefoon en zie dat Owen me belt. Ik kijk verbaasd op en voordat ik het weet hangt hij op. Nou.. Oke? Ik wil net teruglopen totdat ik een sms'je krijg. "SOS, Eindhoven station nu".
Een halfuur later sta ik met Rein op het station, maar waar is Owen? Ik bel hem op, maar hij antwoord niet. Wat is er aan de hand? Waarom zegt hij me dat ik eerst op het station moet komen en negeert me dan? Ik begin me zorgen te maken, maar Rein probeert me te kalmeren. "Laten we hem zoeken", zei Rein nadat we 13 keer hebben gebeld, "we blijven zoeken tot we hem gevonden hebben". Na een kwartier zoeken, hebben we hem eindelijk gevonden. Onee.. Hij bloedt. Net wanneer ik wil vragen wat er is gebeurd, rent Rein naar hem toe, "wat is er gebeud, man?!". "Ik ben neergestoken. Jullie moeten met me naar het ziekenhuis". Ik zie dat Rein bleek wordt. "Neergestoken? Door wie?!", vraagt hij met een enge blik in zijn ogen. "Ik weet het niet, volgens mij één of andere dronken kerel", zegt Owen zachtes, "breng me alsjeblieft naar het ziekenhuis".
- 2 Uur later -
Behalve dat ik Rein meeneem naar huis, neem ik Owen ook mee. Zijn tante mag hier niks van weten, ze zal te bezorg worden, zei Owen. Het is inmiddels alweer 4 uur 's nachts. "Rein, ik zie dat je moe bent, ga maar slapen, wij komen straks", zeg ik. Rein knikt, hij geef me een kus op mijn wang en gaat naar boven, "alvast weltrusten", zegt hij nog even.
Wanneer Rein weg is, kijk ik Owen aan, heel erg lang. Ik wacht tot hij me vertelt hoe het echt is gegaan. Wat hij zei op het station, dat was een leugen. Hij weet wie hem heeft neergestoken, maar aangezien hij niet begint te praten, begin ik maar, "Rein is weg, vertel me nu maar het hele verhaal, ik weet wie je heeft neergestoken, ik weet dat het Nils was", zeg ik rustig. Owen zijn gezicht wordt helemaal wit. "Hoe weet je het?", vraagt hij bezorgd.
