"Iris?", zegt Rein. "Iris? Wie is Iris?", vraag ik onbegrijpelijk. "Iris is mijn ex, we hebben het uitgemaakt omdat ze naar Australië zou gaan voor 3 jaar, maar blijkbaar is ze dus weer terug", zegt Rein en kijkt Iris aan. "Ja, Rein, ik ben er weer en zal er alles aandoen om je weer terug te krijgen", zegt Iris, ze stopt even met praten kijkt me aan, "alles".
Wanneer Iris weg is is iedereen! stil. "Waarom heb je me nooit iets over haar verteld?", vraag ik. "Moet ik dan over al mijn vorige vriendinnetjes praten met mijn huidige vriendin?!", zegt Rein en hij loopt weg.
Ik kan wel huilen, maar aangezien ik de afgelopen dagen al genoeg gehuild heb, houd ik mezelf nu maar groot. "Room, het komt goed! Zag je hoe die Iris erbij liep? Net een niet afgemaakte barbiepop! Rein zou jou nooit laten gaan en zeker niet voor haar'!", zegt Zoë. Voordat ik iets wil vragen geeft Zoë al antwoord op die vraag, zonder dat ik 'm gesteld heb, "hij meende niks van wat hij zei, dat zag je toch? Er werd gewoon teveel druk op hem gelegd in 1 keer. Dat is waarschijnlijk ook de reden waarom hij wegliep". Ja. Waarschijnlijk. "Ik snap alleen niet waarom ze binnen komt lopen?", zeg ik. "Last van aandacht te kort, denk ik?", zegt Owen lachend. Ik lach maar een beetje mee, "ik ga even naar rein toe," zeg ik terwijl ik opsta. Ik open de deur en kijk even rond. Ik blijf stil staan als ik rein zie aan het eind van de gang. Ik ren er naartoe, maar ik stop als ik zie dat iris van de andere kant komt met een beker koffie. Ze geeft het aan rein en gaat naast hem zitten. Even blijft mijn wereld stil staan als rein haar bedankt. Alleen, het bedankje is anders dan verwacht. Hij geeft haar een kus op haar wang. "Klootzak!", gil ik en ik ren naar buiten, door alle menigte heen, soms hoor ik een auto toeteren, maar het boeit me echt niks. Ik ga op een bankje zitten en begin zachtjes te huilen. Ouders kwijt.. Vriendje kwijt.. Het leven kan niet beter.
Na 5 minuten hoor ik een stem achter me. Het is daan. Hij gaat naast me zitten. Hij voelde zich vast ook zo toen ik met rein zoende terwijl hij er van uit ging dat we een soort van relatie hadden? "Hee romy..", zegt hij, "ik heb het gezien, Rein en Iris", verder dan dat komt hij niet. "Ja, ach, wat maakt het ook uit? Aan alles komt een eind he, zelfs als je denkt dat het voor eeuwig gaat duren, komt er een eind aan", zeg ik. Ik sta op en ren naar de weg op. "ROMY, ROMY KOM TERUG", hoor ik Daan roepen. Te laat. Ik ren tussen de auto's door, hopend op dat er eentje me keihard raakt. Ik hoor nog allemaal gegil om me heen, maar alles wordt zwart. Betekend dit dan echt "het einde?" Ben ik nu "dood?"
"Waar ben ik?", vraag ik als ik wakker word. Ik kijk rond en ik zie Rein, dan herinner ik me alles weer. Rein zijn ex kwam terug uit Australië, ik had een discussie met Rein, hij liep boos weg en vervolgens zat hij aan het einde van de gang, gezellig met Iris en gaf hij haar een kus. Eigenlijk de reden waarom ik hier ben. "Rot op", zeg ik. Ik kijk hem aan, "rot op, Rein, rot - op". "Ik ga pas weg als je het hele verhaal weet. Je denkt toch niet dat ik je echt zou laten gaan? Heb je zo weinig vertrouwen in me?". Ik lach, "wat moet ik dan denken als ik jou zie zoenen met je ex? Zeg het me eens". "Oke, ik snap dat je eerste indruk was dat ik weer terug naar Iris zou gaan, maar dat zou ik nooit doen. Ze bracht me koffie, omdat ik een soort van bang was dat ik je kwijt zou raken en koffie is voor mij een kalmeringsmiddel. Ze heeft me belooft om ons met rust te laten als ze nog 1 afscheidskus kreeg en ja... die gaf ik haar dus net op het moment toen jij keek, maar dit, dit was nooit de bedoeling geweest? Waarom wilde je.. waarom wilde je zelfmoord plegen?", vraagt Rein voorzichtig. Ik slik en besluit hem de waarheid te vertellen, "ik ben de mensen verloren van wie ik het allermeest hield, papa en mama. Toen ik jou Iris een kus zag geven, mijn wereld storte in, ik ben naar buiten gerend en zat huilend op een bankje, maar later hoorde ik iemand naar me toe lopen, ik hoopte zo erg dat jij het was, je wilt niet weten hoe erg ik baalde toen ik Daan zijn stem hoorde. Niet dat ik niet met hem wilde praten, ik wilde gewoon dat jij het was". Rein pakt mijn hand, "ik ben er nu en ik laat je niet alleen. Het komt goed. Ik ben nooit van plan geweest om jou te verlaten. Ik houd van je".
