Het is inmiddels al een paar dagen verder. Ik ben gelukkig eindelijk af van dat stalk gedoe en van mijn oom heb ik gelukkig ook niks meer gehoord. Vandaag is het MainStreet concert waar ze al een paar maanden naar uitkijken. Ik bedenk me dat ik zelf vooraan stond te gillen bij de vorige grote concerten. Ik sta op en neem een douche van een halfuur. Daarna pak ik mijn jurkje van kant en de bijpassende schoenen. Nadat ik de make-up en mijn haar heb gedaan kijk ik tevreden in de spiegel. Het is wel goed zo. Ik loop naar beneden en wacht daar totdat Reins moeder komt aanrijden. Vrolijk ren ik naar de auto. Wacht. Niet rennen met een jurk, bedenk ik me. Rustig open ik de deur en ga in de auto zitten. Ik begroet Reins moeder en Rein, die met trillende benen in de auto zit ''zenuwachtig?'' vraag ik lachend. Hij knikt.
Na een anderhalf uur rijden zijn we aangekomen, bij het concertgebouw in Utrecht. Er staan echt al minimaal 150 meiden, terwijl het concert pas over 6 uur begint. ''Mag ik hier uitstappen? Ik zie een vriendin van me..'', vraag ik terwijl ik wijs naar een meisje in de rij. Reins moeder knikt en stopt even. ''Je moet zodadelijk achterom komen, niet vergeten", zegt Rein. Ik knik, "tot zo!'', roep ik terwijl ik de deur opendoe. Heel veel meisjes gillen, maar dat is waarschijnlijk omdat Rein achter me staat te zwaaien. Ik glimlach en loop dan naar een meisje die Laura heet. Ze was eerst mijn Mainiacvriendin, maar sinds ik met Rein heb hebben we nooit meer gepraat. Iedereen loopt te gillen en vals liedjes van Mainstreet te zingen. Hopeloos mag ik het niet noemen, ik was zelf ook zo. ''ROMY!" '''MAG IK EEN SELFIE'' "JIJ BENT TOCH DE VRIENDIN VAN REIN!'', hoor ik van alle kanten. Het is eigenlijk best wel grappig. Ik praat een beetje met Laura terwijl er een paar meisjes mijn naam gillen. Toch maak ik maar wat selfies met een paar mainiacs. Ik geef Laura nog een knuffel en wens haar veel plezier. Daarna loop ik naar achteren, waar 2 bewakers staan. ''Ík ben de vriendin van Rein'', zeg ik. ''Naam?'' ''Romy''. Ze kijken naar de foto die Rein heeft gegeven en uiteindelijk laten ze me binnen. Ik zoek de deur waar iedereen moet wachten en zie dat Zoë er al is. Ik ga snel bij haar zitten. Zoë is net zo zenuwachtig als Rein in de auto was. Heel mainstreet komt nog even binnen, zodat iedereen ze succes kan wensen. Ik storm op Rein af en geef hem een knuffel, ''je kunt het!'', fluister ik.
Als het concert bijna begint moeten we naar een balkon. Veel fans beginnen te zwaaien en ik zwaai een paar keer terug. Als het concert begint, word er echt ontzettend veel gegild. Ik weet nog zo goed dat ik daar tussen stond en ik helemaal flipte als ze mijn hand aan raakten. Tijdens stop the time beginnen mijn ogen wel een beetje te tranen, als ik naast me kijk zie ik dat Sam daar staat. "Hey Romy!", schreeuwt hij om boven het geluid uit te komen, "haha, hey Sam! Wat is het hier leuk, vind je niet?", vraag ik. Sam knikt en vraagt of hij bij me mag staan tot het concert afgelopen is. Wat is het toch een geweldig kind, "tuurlijk mag dat, Sam", zeg ik lachend.
Dan komt het laatste liedje, Mind Is Blown. Ik zie dat Rein een paar keer naar me kijkt, net als 7 maanden terug. Wat Rein met me doet is niet normaal, alles gaat na zo'n lange tijd gewoon nog steeds goed tussen ons, beter dan goed zelfs, super goed! Als het concert afgelopen is moeten de jongens opschieten, want anders rennen al die gillende Mainiacs. Aangezien ik met Rein meerijd tikt Reins moeder me aan, "kom je, Romy? We moeten gaan, anders kunnen we hier nog 2 uur zitten kijken hoe Rein foto's maakt met alle Mainiacs, haha", zegt ze en ze loopt door, ik loop mee, wanneer we in de auto zitten krijg ik een opmerking van Reins moeder, "Romy, je bent echt een geweldige meid. Je bent zo sterk ondanks alles wat er gebeurd is, je ouders die zijn overleden, een stalker, niet te vergeten dat je ook nog moet dealen met het feit dat er honderd andere meisjes verliefd zijn op dezelfde jongen als jij bent. Ik ben blij dat je Rein blij maakt en dat je niet hetzelfde innerlijk als Iris hebt". Dit doet me echt goed, het kwam zo onverwachts.. "Bedankt, u heeft mijn dag nog leuker gemaakt dan het als was. Ik heb nooit echt een goed moment gevonden om het te zeggen, maar ik zie u echt als mijn tweede moeder, u en uw gezin hebben me zo goed opgevangen toen ik het moeilijk had, bedankt daarvoor", zeg ik. Reins moeder lacht, "alsjeblieft, lieverd", zegt ze, "o en trouwens, je mag me best aanspreken met je hoor! Haha", net op het moment dat we uitgepraat zijn komt Rein de auto in, "snel mam, doorrijden!".
