Ik kan mijn ogen niet geloven, is dit echt? Waren ze nou... aan het zoenen? Ik zie dat Rein heel erg schrikt, maar niet zo erg als de ander, Rianne. Het is stil in de kamer, heel stil, ik zou zelfs een speld horen vallen. "Romy, dit is niet wat je denkt dat het is", zegt Rein om de stilte te verbreken. Ik kijk hem lang aan, "wat is het dan? Dus je zit hier niet alleen met Rianne in één kamer terwijl je mij negeerd? Dat is het dus niet?", antwoord ik bijna huilend. Of, bijna huilend? De tranen glijden als een sneltrein rijdt uit mijn ogen. Wachtend tot Rein antwoord blijf ik ongemakkelijk in zijn mamer staan, maar na een paar seconden vind ik het wel genoeg, "als je liever bij Rianne wilt zijn dan bij mij, prima! Maar doe het niet achter mijn rug om, klootzak!", ik wil de deur openmaken om weer terug naar huis te gaan, maar draai me weer om, "weet je wat? Het is uit", komt er uit mijn mond. Ik ren de trap zo snel als ik kan af om naar beneden te gaan, maar bij 1 van de laatste trede gaat het mis..
Ik kijk rond, wauw, wat ziet het hier mooi uit, denk ik in mezelf als ik verderloop. Ik zie vele regenbogen, allemaal verschillende soorten. Ik zie een vrouw uit de verte, maar, nee.. dit meen je niet. "MAM", schreeuw ik. De vrouw komt dichterbij en lacht, "hallo lieve Romy", zegt ze. "Mam.. Is dit echt? Ben je, ben ik, zijn we samen?", vraag ik. Mama schudt haar hoofd, "we zijn samen, ja, voor eventjes, maar dit is niet echt, je beeld dit je in. Je bent nu even buiten bewustzijn, maar alles komt goed. Je wordt straks wakker en je zult dit allemaal onthouden. Ik weet niet hoeveel tijd we hebben, maar je moet niet boos zijn op Rein, hij heeft het allemaal voor jou gedaan, ik heb zelf alles gezien, alles wat hij teren Rianne zei en geloof me, hij wilt je geen pijn doen, integendeels zelfs! Weet je nog met Iris? Dat deed hij ook voor jou! Luister naar zijn verhaal en besluit dan of je het uit wilt maken of niet, onthoud alleen; je hebt Rein in je leven nodig". Ik kijk onbegrijpelijk, "hoe bedoel je?", vraag ik, "mam? Mam? Antwoord!", maar het is te laat, mama is weg, alweer.
Ik schiet wakker, "waar ben ik?!", is het enige wat in me opkomt. Is dit wel echt? Ik kijk naast me en zie Rein, "Room, jeetje gelukkig je bent weer wakker", zegt hij en hij pakt mijn hand, "je was bewu-", ik onderbreek Rein, "dat weet ik, Rein, dat weet ik", zeg ik. Rein kijkt vragend, "hoe weet je dat? Ik dacht dat je zoiets niet zou weten of in ieder geval herinneren als je wakker wordt". Ik probeer wat te zeggen, maar het gaat moeilijk, wat Rein ook gelijk merkt, "zeg maar niks, we praten er straks wel over, ga maar weer lekker slapen, ik hou van je", zegt Rein en hij geeft me een kus op mijn voorhoofd. Na een paar minuten kan ik eindelijk mijn ogen sluiten, maar zie ik mama straks weer terug?
Voor de tweede keer word ik weer wakker. Rein zei dat ik morgen weer naar huis mag en school een week lang moet overslaan. Rein heeft ook gezegd dat hij deze week bij me logeerd om voor me te zorgen, dat heb ik ook wel nodig.
De volgende ochtend kan ik gaan, Reins moeder haalt Rein en mij op en brengt ons naar mijn huis. Ze wilt ook nog eventjes blijven om te checken of het wel echt goed gaat, aangezien ik heb gezegd dat ik me beter voel.
De autorit is nogal ongemakkelijk, vooral omdat ik Reins verhaal nog steeds niet heb gehoord. Dat komt straks wel, denk ik. "Vanaf hier is het nog zo'n tien minuutjes rijden", zegt Reins moeder als we bij een stoplicht stil staan. Rein knikt, "weet ik". Ik hoor Rein en zijn moeder praten, maar luister niet echt. Ik blijf maar denken aan mama, aan wat ze heeft gezegd. Het moet wel echt zijn, hoe zou ze anders alles kunnen weten en hoe zou ik anders überhaupt met haar kunnen communiceren. Het is allemaal maar een rare boel. "Room, ben je er nog?", lacht Rein. Ik kijk omhoog, "ja, ja ik ben er nog", zeg ik. Hij doet alsof alles weer helemaal goed is, maar dat is het helemaal niet. Door hem heb ik in het ziekenhuis gelegen, twee keer zelfs. Ik had nooit gedacht dat er ook wat goeds aan zou zijn, maar blijkbaar wel. Door Rein heb ik ook weer eindelijk mijn moeder gezien na een enorm lange tijd, de vraag is alleen of ik haar ooit nog terug zie.
