"Hier moeten we doorheen." zegt Owen, terwijl hij een paar takken aan de kant duwt. "Owen, waarom denk je dat Rein hier is?" vraag ik. Hij kijkt me even aan en verteld dan over de plek. "Toen we net audities voor JSF hadden gedaan, waren we nog niet zo professioneel. Maar we wouden het goed doen in de volgende rondes. Hier oefenden Rein en ik Stop the time altijd. En dan deden we alsof we voor duizenden gillende meiden zongen. We dachten dat het allemaal onmogelijk was, maar kijk nu.." zegt hij zacht. Ik glimlach naar hem. Het is zo leuk om te zien dat ze echt genieten van het beroemd zijn. "Moeten we nog ver?" zeg ik tegen Owen, maar hij negeert mijn vraag. Na 5 minuutjes lopen houdt hij zijn hand voor mijn mond en kijkt door een paar blaadjes. Daar zit Rein, wallen onder zijn ogen, rode ogen van het huilen en zijn haar zit helemaal door de war. Ik probeer naar hem toe te rennen, terwijl Owen me tegenhoudt. "Laat hem heel even, hij is zichzelf echt niet Romy. Zo heb ik hem nog never gezien." Ik kijk Owen boos aan en loop toch zachtjes door de bosjes heen. Rein staat op. "Romy.." "Rein.." ik ga zitten en kijk rond. "Was je de heletijd HIER?" vraag ik verschrikt. Hij schud van ja. "Het waren maar 3 dagen hoor, maak jij je vooral geen zorgen. Of nee, dat deed je toch al niet. Je liet helemaal niks van je horen." zegt hij bot. "VIND JE HET GEK? ALS JE ME INRUILT VOOR DIE STOMME TRUT? Jij bent echt ONGELOFELIJK!" Gil ik. Het blijft even stil. Zo stil, dat je Owens ademhaling kunt horen, terwijl hij aan de andere kant van de bosjes staat. "Het is niet wat het li-" "Nee het is NOOIT wat het lijkt, met Iris, de vorige keer met Rianne, hoe moet ik je elke keer geloven? Misschien lieg je alles wel bij elkaar! Ik had echt nooit met een beroemd iemand moeten nemen! Stik erin." roep ik, terwijl de tranen uit mijn ogen lopen, net zoals bij Rein. Ik ren weg, heel hard en heel snel. Na een paar minuten kom ik terecht bij een meertje waar ik vroeger ging vissen met Papa. In een lichtflits komt alles weer voorbij. Papa en Mama waren zo gelukkig samen, en ik was trots dat ik hun kind was. Ik kijk even in het water. Wat zou ik graag bij papa en mama willen zijn op dit moment. Ik twijfel geen moment en stap in het water.
Ik kijk om me heen. Ofja, kan je het wel kijken noemen? Rein, Owen, Daan, Nils, zelfs Rianne, opa en oma.. Zoveel mensen op mijn begravenis. En iedereen huilt heel hard. Maar nergens voel ik een schuldgevoel. Ik ben nu bij papa en mama, ik voel me veilig. En ik zou altijd nog een beetje op aarde blijven. Bij iedereen die me destijds gesteund heeft. Langzaam ga ik met de ballonnen die los worden gelaten naar boven.
