Wanneer we op school zijn loop ik gelijk naar mijn kluisje om te kijken of Rein daar is, hij heeft namelijk een kluisje naast mij en ik moet weten waarom hij gelogen heeft! Balen, daar is hij niet. "Zullen we alvast naar het lokaal gaan?", vraagt Zoë. Ik knik, waarschijnlijk is Rein daar, ik zie hem hoe dan ook vandaag aangezien we nu bij elkaar in de klas zitten. Op het moment dat Zoë en ik net de trap oplopen horen we tientallen meisjes gillen. "Ik denk dat Rein gearriveerd is", lacht Zoë.
We lopen samen naar lokaal 3.14, wiskunde. "Zullen we weer naast elkaar?", vraagt Rianne die voorbij komt lopen, "en daarna weer gezellig een ijsje eten?". Ik slik, dat kind heeft ook echt geen hart, alleen als het over jongens gaat, dan is ze juist hartstikke gevoellig. Rein komt na vijf minuten ook aanlopen, "hey Room", zegt hij. Ik pak Zoë's hand vast als ik zie dat ze weg wilt lopen, "we gaan dit uitpraten, Zoë", zeg ik, "Rein, waarom heb je tegen Zoë gezegd dat ik niet thuis was terwijl ik dat wel was?", vraag ik erachter aan.
Ik hoor dat hij slikt. "ik.. uhm...". Ik zie dat Rianne naast Rein komt staan. "Heb je het romy al verteld?", vraagt ze slijmend. "Ja", zegt Rein terwijl hij vernietigend naar Rianne kijkt. "Ook dat andere?", vraagt ze terwijl ze Reins hand vastpakt. "WAT?", gil ik door de schoolgangen. "Het spijt me schat, Rein vindt mij leuker. Toch Reintje?", slijmt Rianne terwijl ze over Reins wang aait. Hij knikt zacht. Het is alsof mijn wereld instort. Tranen rollen over mijn wang heen en ik ren weg, heel hard. Ik hoor Zoë nog roepen, maar ik luister niet. Ik ren naar de wc en ga 1 van de hokjes in. Ik stop niet met huilen, hoe kan hij dit nou doen?
"Het is niet wat je denkt dat het is room.. ik hou nog van je", krijg ik binnen terwijl ik huilend op bed lig. Ik heb me afgemeld op school, ik kon het echt niet meer overleven. Ik mag snel weg omdat ze begrijpen dat ik het moeilijk heb met mijn ouders. Dat heb ik dit keer ook verteld. En er zit een kern van waarheid in. Ik zou nu zo graag tegen mama aan willen liggen op de bank en een chickflik kijken waar we allebei ontzettend om moeten huilen. Ik zou moeten lachen om de grapjes die papa tijdens de film maakte. Alles. Is. weg. Papa. Mama. Rein. Ik blokeer Rein op whatsapp. Ik loop naar de zolder en trek ruw mijn roze koffer eruit. Ik gooi heel veel kleren erin, fotoboeken met papa en mama, mijn boeken voor school en een fotolijstje met Zoë. Ik pak hem van de bovenste schrap boven mijn bureau. Ik pak prongelijk een ander fotolijstje mee die op de grond valt. Ik kijk er even naar. Het is een foto met Rein. Ik zit op zijn nek. Dolgelukkig. Ik smijt het lijstje op de grond en begin opnieuw te huilen. Misschien omdat ik op 1 van de scherven stond, misschien omdat ik Rein mis. De enige die ik nog had. Zoë vindt me nu waarschijnlijk ook aan aansteller. Ik doe de koffer dicht. Als ik alle deuren op slot heb gedaan, loop ik naar het station. Utrecht, naar opa en oma.
Ik slik, maar besluit om aan te bellen. Ik heb mijn opa en oma al heel lang niet meer gezien, alleen telefonisch contact gehad. Na 5 seconden staat er een oude vrouw aan de deur, oma. Ze ziet er goed uit, in tegenstelling tot opa die ik op die bank zie liggen. "MEID! wat heb ik je lang niet meer gezien! En wat ben je groot geworden! Kom je hier logeren? Wat gezellig!", roept ze, als ze de koffer ziet. "Nou eigenlijk.. kan ik hier een lange tijd logeren?", vraag ik terwijl ik de koffer meesleep naar binnen. Oma glimlacht, maar negeert de vraag. Ik begroet opa en ga zitten. Opa is al een lange tijd dement, hij is ook al heel oud, rond de 80. Oma is nog vrij jong, 65. Ze gaat op een stoel naast me zitten en vraagt nieuwschierig waarom ik hier wil blijven. "Ik heb niemand meer.. Geen ouders, vriendje, vrienden.. Alleen jullie", zeg ik en ik vertel met traanogen wat er vandaag gebeurd is. Mijn oma knikt instemmend en zegt dat het goed is. Na een paar kopjes thee leg ik mijn koffer in de logeerkamer die eigenlijk alleen voor mij is. Er hangen allemaal mainstreetposters. Ik slik even en begin zachtjes te huilen. Hoeveel er wel niet kan gebeuren in zo'n korte tijd is ECHT ongelofelijk.
