Kyungsooနိုးလာေတာ့...သူ႔ကုိကိုရင္ခြင္ထဲမွာ...
ကိုကိုျပန္ေရာက္ေနၿပီ....
"ဟင့္!!! ကိုကိုက...babeကိုပစ္ထားတာ...ဟင့္!! "
ကိုကို႔ရင္ဘက္ကိုထုၿပီးေတာ့ကို...ငိုပစ္္လိုက္တယ္...ရင္ထဲကတင္းက်ပ္မႈေတြေျပေပ်ာက္ေအာင္ေပါ့...
"ကေလး!!! ဘာ!! ဘာျဖစ္လို႔လဲ...ဟမ္!!! "
ခုမွျပဴးျပဴးျပာျပာနိုးလာၿပီး...ရင္ခြင္ထဲျပန္ထည့္ၿပီးေခ်ာ့ေနတာ...
"ကိုကို..မီေဝါ့!! babeကိုပစ္ထားတယ္..အီးဟီး..."
မရဘူး...ငိုခ်င္လာျပန္ၿပီ!! မထူးတာနဲ႔ပဲ..ထပ္ငိုလိုက္ေတာ့တယ္...
ကိုကို႔ကို..စိတ္ဆိုးေပမဲ့..ကိုကို႔ရင္ခြင္ထဲကပိုငိုလို႔ေကာင္းတာ..ကိုယ့္ဟာကိုယ္ပဲသိတယ္...
လူကိုစိတ္ဆိုးေပမဲ့..ရင္ခြင္ေႏြးေႏြးကိုေတာ့..စိတ္မဆိုးပါ..အဟဲ!!
"အြန္းပါ...မုန္းလိုက္..ကိုကို႔ကိုမုန္းလုိက္...အဲ့လိုေတာ့မငိုရဘူး..ေနေကာင္းေသးတာလည္းမဟုတ္ပဲနဲ႔..ေခါင္းကိုက္ေနမွာေပါ့..!! "
ေခါင္းကတဆစ္ဆစ္ကိုက္ေပမဲ့..ကိုကို႔ကိုမခြၽဲရတာ..နွစ္ရက္ႀကီးေတာင္ရိွေနၿပီမလား??
ၾကာေနၿပီေလ...ခြၽဲဖို႔အခ်ိန္ေရာက္ေနၿပီဟာကို...
"ဟြန္႔!! သိတယ္...သူ႔ကို..ဒီကမမုန္းနိုင္မွန္းသိလို႔..အဲ့လိုေျပာတာမလား?? မသိရင္ခက္မယ္ေနာ္..ခင္ဗ်ားႀကီးကို..ဟြန္႔..!! "
"အာရီးဂူး...ကိုကို႔ကေလးဆိုးေလး..ျပန္လာၿပီပဲ..ခ်စ္လိုက္တာ..မြ!! ေမာနင္းကစ္..babe..ျဖစ္ခဲ့သမ်ွေတြက..ကိုကို႔အတၲႀကီးမႈေတြေၾကာင့္ေတာင္းပန္ဖို႔မတန္ဘူးေနာ္ကေလး..ကိုယ့္အေနနဲ႔.."
ေခါင္းငိုက္ဆိုက္ၿပီးေျပာေနတဲ့..ကုိကို႔ကို..စိတ္မဆိုးပဲ...
မုန္႔မရလို႔..စိတ္ညစ္ေနတဲ့..ကေလးနဲ႔တူေနတာမို႔.ဖက္နမ္းခ်င္စိတ္ကတဖြားဖြား..
အာရီးဂူး..လူကိုမမုန္းနိုင္ေအာင္လုပ္ေနတဲ့..ကေလးႀကီး..
