နံနက်ခင်းရဲ့နေရောင်ခြည်နွေးနွေးလေးက သက်ရှိလူသားတွေအဖို့ အနွေးထက်ကိုပေးစွမ်းနိုင်တဲ့စွမ်းအင်တစ်ခုပင်ဖြစ်လေသည်...
ကျွန်တော့်အတွက်တော့ ကိုကိုက နွေးထွေးမှု ချစ်ခင်မှု ပျော်ရွှင်မှုအလုံးစုံကိုပေးစွမ်းနိုင်တဲ့တစ်ဉီးတည်းသော ရောင်ခြည်တန်းလေးဖြစ်သည်။
ဝမ်းနည်းတဲ့အချိန်ဖြစ်ဖြစ် ပျော်ရွှင်တဲ့အချိန်ဖြစ်ဖြစ်
ကျွန်တော့်ဘေးမှာ အေးတူပူမျှရှိခဲ့တာ ကိုကိုတစ်ယောက်တည်းသာ~~
အရမ်းလည်းချစ်သလို မြတ်နိုးလွန်းတဲ့ ကျွန်တော်ရဲ့တစ်ယောက်တည်းသောကိုကိုဟာKim Jongin တစ်ယောက်တည်းသာဖြစ်၏
"ဘာတွေပြုံးနေတာလဲ ကလေးရဲ့"
ကိုကို့ကြည့်ပြီး တပြုံးပြုံးလုပ်နေတာနဲ့ ကိုကိုက အနေခက်ပြီးမေးလာပြီ
"ကိုကို့ကြည့်နေတာလေ"
"ကိုကိုသိတယ်လေ အဲ့တာကြောင့် ကလေးကို မေးနေတာပေါ့"
ခေါင်းလေးကိုပွတ်ပြီး ရင်ခွင်ထဲ အတင်းသွင်းနေတဲ့
ကိုကို့ကိုကြည့်ပြီး သူရယ်မိတော့တယ်
တကယ်ပါပဲ မိုးလင်းထဲက အတင်းကိုရင်ခွင်ထဲလိုက်ထည့်နေတော့တာပဲ...
"ဘာမှမဟုတ်ပါဘူးဗျာ ကိုကို့ကြည့်ပြီး သဘောကျလို့လေ"
"ဟော~~ ကလေးက ကိုကို့ကို သဘောပဲကျတာလား ချစ်ရောမချစ်ဘူးလား ဟမ်!!"
ရင်ခွင်ထဲထည့်ထားရင်းကနေ အခုနဖူးကို တဖြည်းဖြည်းနဲ့ လာနမ်းနေပြီ!!
"ချစ်တယ်လေ ကိုကို့ကို babeက အချစ်ဆုံးပဲလေ babeထက် ဘယ်သူက ကိုကို့ကိုပိုအချစ်ဆုံးလဲ"
"ဟုတ်ပါပြီ ကလေးကသာ ကိုကို့ကိုအချစ်ဆုံး ကိုကိုကလည်းကလေးကိုအချစ်ဆုံးပဲလေ"
မိုးလင်းနေတာကြာပြီ အိပ်ယာထဲ ဘယ်သူက ဘယ်သူ့ကို ပိုချစ်ကြောင်းပြောနေတဲ့ နှစ်ယောက်ကိုကြည့်ပြီး Chanyeolသက်ပြင်းချမိတယ်...
သူတို့အခန်းရှေ့ရောက်နေတာ၁၀မိနစ်လောက်ရှိပြီ
အခန်းတံခါးပေါက်နားမတ်တပ်ရပ်ပြီး ကြည့်နေတာလည်းကြာလှပြီ ခုထိသူ့ကိုမမြင်ကြသေးတာကို နည်းနည်းတော့အမြင်ကပ်လာပြီ
