"ကိုကို သက်သာသွားပြီလား?? "
"ကိုကို သက်သာတယ်ကလေး...ခဏနားဦး..ပင်ပန်းနေတယ်မလား?? "
ဆေးရုံကပြန်လာလာချင်းမေးရတော့..ကိုကိုက သူ့ကိုပင်ပန်းတယ်ထင်နေတာ...
ခုဆိုကျွန်တော်ကဆေးရုံမှာ အလုပ်စဆင်းနေရပြီလေ...
ကိုကိုအလုပ်ဒါဏ်ပိပြီး..ဖျားနေတာ.ဒီနေ့နဲ့ဆို..နှစ်ရက်ရှိပြီ!!
"ဟင့်အင်း!! မပင်ပန်းပါဘူးကိုကိုရ...babeကအနားမှာမရှိပေးနိုင်တော့..ဝမ်းနည်းလို့..ဟင့်!! "
ရင်ထဲတကယ်နေလို့မကောင်းတာ...ကျွန်တော်သာဖျားရင်ကိုကိုကနေ့မအိပ်ညမအိပ်အနားမှာနေပေးတာမလား??
ခုကိုကိုဖျားတော့..ကျွန်တော်ကကိုကိုနားအချိန်ပြည့်မနေနိုင်ဘူးဖြစ်နေတာ..
"ကလေး..ကိုကို့ဆီလာပါဦး..."
ကုတင်ပေါ်ကနေ..လှမ်းခေါ်နေတာမို့...ချက်ချင်းပင်ကိုကို့ဘေးဝင်လှဲပြီး..ကိုကို့ရင်ခွင်ထဲတိုးနေမိလိုက်တယ်....
"ကလေး..အဖျားကူးမယ်လေကွာ~~ "
"ကူးပစေ..ရတယ်...babeအကူးခံနိုင်တယ်...ပြီးတော့ဗျ..babeကဆရာဝန်ပါနော်..ကိုယ့်ဟာကိုသိပါတယ်...!! "
ကိုကို့ရင်ဘက်ပေါ်မှေးလေးထောက်ပြီးပြန်ပြောတော့...ကိုကိုကတဟားဟားနဲ့ကိုသဘောတွေကျနေတော့တာပဲ!!!
ရယ်လိုက်ရင်ပါးပေါ်ကပေါ်လာတတ်တဲ့ပါးခြိုင့်အတုကြီးကို..မကျေနပ်ချက်တွေနဲ့နမ်းပစ်ချင်စိတ်ကတဖွားဖွား!!!
"ဆရာဝန်လား!! ကိုကိုက မူကြိုကလေးလေးမှတ်လို့..ဟား!! "
"မူကြိုကလေး !!! အွန်းကိုကို့နဲ့ဆို..မူကြိုကလေးလေးလုပ်မယ်..အပြင်ရောက်ရင်babeကဆရာဝန်ပဲ..."
ကိုကို့ရင်ခွင်ထဲမှာသူအခုလိုလေး..ချွဲနွဲ့ရတာကိုသူတကယ်သဘောကျတာပါ..
"အား!!! ဖက်နမ်းပစ်ချင်ပေမဲ့..အဖျားတွေကူးမှာစေလို့..ဖက်ပဲအိပ်တော့မယ်ကွာ..ချစ်တယ်ကလေး!! ကိုကို့အသည်းလေး..မွ!! "
