"ကိုကို သက္သာသြားၿပီလား?? "
"ကိုကို သက္သာတယ္ ကေလး...ခဏနားဦး..ပင္ပန္းေနတယ္မလား?? "
ေဆးရံုကျပန္လာလာခ်င္းေမးရေတာ့..ကိုကိုက သူ႔ကိုပင္ပန္းတယ္ထင္ေနတာ...
ခုဆိုကြၽန္ေတာ္ကေဆးရံုမွာ အလုပ္စဆင္းေနရၿပီေလ...
ကိုကိုအလုပ္ဒါဏ္ပိၿပီး..ဖ်ားေနတာ.ဒီေန႔နဲ႔ဆို..နွစ္ရက္ရိွၿပီ!!
"ဟင့္အင္း!! မပင္ပန္းပါဘူးကိုကိုရ...babeကအနားမွာမရိွေပးနိုင္ေတာ့..ဝမ္းနည္းလို႔..ဟင့္!! "
ရင္ထဲတကယ္ေနလို႔မေကာင္းတာ...ကြၽန္ေတာ္သာဖ်ားရင္ ကိုကိုကေန႔မအိပ္ညမအိပ္အနားမွာေနေပးတာမလား??
ခုကိုကိုဖ်ားေတာ့..ကြၽန္ေတာ္ကကိုကိုနားအခ်ိန္ျပည့္မေနနိုင္ဘူးျဖစ္ေနတာ..
"ကေလး..ကိုကို႔ဆီလာပါဦး..."
ကုတင္ေပၚကေန..လွမ္းေခၚေနတာမို႔...ခ်က္ခ်င္းပင္ကိုကို႔ေဘးဝင္လွဲၿပီး..ကိုကို႔ရင္ခြင္ထဲတိုးေနမိလိုက္တယ္....
"ကေလး..အဖ်ားကူးမယ္ေလကြာ~~ "
"ကူးပေစ..ရတယ္...babeအကူးခံနိုင္တယ္...ၿပီးေတာ့ဗ်..babeကဆရာဝန္ပါေနာ္..ကို္ယ့္ဟာကိုသိပါတယ္...!! "
ကိုကို႔ရင္ဘက္ေပၚေမွးေလးေထာက္ၿပီးျပန္ေျပာေတာ့...ကိုကိုကတဟားဟားနဲ႔ကိုသေဘာေတြက်ေနေတာ့တာပဲ!!!
ရယ္လိုက္ရင္ ပါးေပၚက ေပၚလာတတ္တဲ့ပါးၿခိဳင့္အတုႀကီးကို..မေက်နပ္ခ်က္ေတြနဲ႔နမ္းပစ္ခ်င္စိတ္ကတဖြားဖြား!!!
"ဆရာဝန္လား!! ကိုကိုက မူႀကိဳကေလးေလးမွတ္လို႔..ဟား!! "
"မူႀကိဳကေလး !!! အြနး္ ကိုကို႔နဲ႔ဆို..မူႀကိဳကေလးေလးလုပ္မယ္..အျပင္ေရာက္ရင္babeကဆရာဝန္ပဲ..."
ကုိကို႔ရင္ခြင္ထဲမွာသူအခုလိုေလး..ခြၽဲႏြဲ႕ရတာကိုသူတကယ္သေဘာက်တာပါ..
"အား!!! ဖက္နမ္းပစ္ခ်င္ေပမ့ဲ..အဖ်ားေတြကူးမွာေစလို႔..ဖက္ပဲအိပ္ေတာ့မယ္ကြာ..ခ်စ္တယ္ ကေလး!! ကိုကို႔အသည္းေလး..မြ!! "
