ဧည့်ခန်းထဲအရှေ့လျှောက်လိုက်...နောက်ပြန်လျှောက်လိုက်နဲ့...
သူတကယ်ကိုပင်..အတွေးများနေပြီ...
"ကျစ်!!ဒီကိစ္စကို...ကိုကို့ကို ဘယ်လိုဖြေရှင်းပြီးပြောပြရမှာလဲ.."
အဆိုးဆုံးက...ဘယ်လိုမျက်နှာ..ဟင့်အင်း!! ဘယ်လိုစကားလုံးတွေနဲ့..
သူပြောထွက်ရမလဲ..တကယ်ကိုခေါင်းပူနေမိတယ်...
အိမ့်ရှေ့က...ကားသံကြားမှ....ကိုကိုပြန်လာပြီဆိုတာသူသတိထားမိတယ်
ပြန်ရောက်ကတည်းက. စိတ်နဲ့ ခန္တာမကပ်ဖြစ်နေတာ....
"ကလေး...ကိုကိုပြန်ရောက်ပြီ.."
ဆီးကြိုနှုတ်ဆက်သံနဲ့တူ...ရင်ခွင်ထဲကိုလည်း...လွတ်ထွက်မတတ်ဖက်နေသေးတာ....
လက်ကိုဆွဲပြီး..ဆိုဖာပေါ်ဆွဲချခံရခြင်းနဲ့တစ်ပြိုင်နက်...
ပုခုံးပေါ်မှေးတင်ပြီး...မှီနေသေးတဲ့ကိုကိုရဲ့..ဝင်သက်ထွက်သက် အသက်ရှုသံလေးက...သူ့ကိုပိုပြီး...စိတ်လှုပ်ရှားစေတယ်...
"ကိုကို babe ပြောစရာရှိလို့!!"
"အွန်း...ပြောလေ ကလေး~~ ကိုကိုနားထောင်နေတယ်..."
မှီကပ်ပြီး...ပူးထိုင်နေတာ...ခုထိမဖယ်ပေးသော ကိုကို
"ဆေးရုံကနေ.. Ph.D ပညာတော်သင်အတွက်..Fromကျလာပြီ ကိုကို"
"အင်း...အဲ့တာ ဘာဖြစ်လို့လဲ...ကလေးငယ်...ဟမ်!!"
ဟူး...ကိုကို့ကို..babeပြောမထွက်ဘူး..ဖြစ်နေတယ်ဗျာ.....
"အဲ့...Fromမှာ...Babeလည်း...ပါ..ပါ..ပါတယ်လို့ကိုကို!!"
" ဟမ်!! "
ထိတ်လန့်မှုနဲ့အတူ...ကိုကိုက သူ့ကိုရင်ခွင်ထဲကထုတ်လိုက် ဆက်ကနဲပင်~
အဲ့အချိန်မှာ...ခံစားရတဲ့...ခံစားချက်က တကယ်ပင်မအီမသာဖြစ်စေတယ်..
"ပြန်ပြော...babe ကိုကို့ကို..ပြန်ပြော..."
ကိုကိုရဲ့..အေးစက်တဲ့မျက်နှာကြောင့်...သူပိုလို့ပင်ထိတ်လန့်စေတယ်....
"ပညာတော်သင်မှာ...babeပါတယ်လို့ ကိုကို!!"
ခပ်ဖွာဖွာဖြစ်နေတဲ့ဆံပင်တွေကို...ကိုကိုခါထုတ်လိုက်ပြီး...
