Ezik ve Mafya/TAMAMLANDI

38. Bölüm

Yazım hataları ve bir kaç mantık hatası düzeltilmiştir. Diğer bölümlerde yavaşça düzeltilecektir.

Sizleri seviyorum ❤❤❤

Bölüm şarkısı-  Buray"Sahiden"

Kesinlikle dinleyerek okuyun

........

Yazardan

"Bu gece tutmayın ateşi yanacak biraz daha biraz daha cehennem olsun hayat kurtulurum sabaha bu gece tutmayın beni. Denizlere akarım belki Ağlarım haykıra haykıra gönderirim sulara." Dedi ve şarkıyı söylemeyi bıraktı. Ağlamaya devam etti. Yatakta sağa sola döndü. Ama olmuyordu ne uyuyabiliyordu ne de bir şey yapabiliyor. Hazal da olmasa bir hiçti. Hazal yemeğe zar zor çağırıyordu. Yedikleri bebeğine anca yetiyordur. Kendine hiç bakmıyordu. Gözleri çökmüştü.

Mosmor olmuştu göz altları.

Aralın da ondan farkı yoktu.

"Bu gece tutmayın beni gözlerimde kanlar olsun hiçkimse silmesin gözyaşımı bana ders olsun. Bu gece acısın canım birdaha acımasın bunu bana yaşatan her gece böyle kahrolsun" dedi adam.

Iki aşık kalp aynı şarkı aynı zaman farklı kısımlar...

Ikiside aşıktı birbirine. Ama ikiside yapamazdı. Aralya aşkı bitmişti.

Çağın yine yemekten az çok yeyip televizyonun karşısına geçti.

Put gibi duruyor öylece kapalı televizyonu izliyordu.

Hazal ve Berk bu duruma çok üzülüyordu. Kardeşi gözünün önünde çöküyordu. Anlamıştı ama kardeşinin suçsuz olduğunu.

Her gece rüyasında Aral diye çığlık atıyordu. Çok seviyordu. Kapının çalması ile Çağın kafasını kapıya çevirip gülmeye başladı. Ne zaman kapı çalsa Aral geldi zannediyordu.

Çağından

Kapı çaldığınsa yine sevinçle kapıya döndüm. Abim kapıyı açarken içimden lütfen Aral gelmiş olsun dedim.

Kapıyı açınca gelene baktım. Gelen gerçekten Araldı.

Arkasında annemler ve Merih. Bunun ne işi var.

"Aral" diye kalktım yerimden. Hızlıca giderken karnımda yine tekme hissettim. Yine acıyla inleyip geri koltuğa oturdum. Etrafımdakilere baktığımda telaşlanmışlardı. Özellikle Aral yanıma gelmemek için kendini zor tutmuştu. Kalkıp Aralın yanına gittim. Kocaman karnımın izin verdiğince sarıldım. Bana sarılmasını bekledim. Ama sarılmadı. Geri çekildim sarılmayacağını anlayınca. Ama tam o sırada beni tuttu ve kendine çekti. Son kez sarılır gibi kocaman sarıldı bana. Benden ayrıldığında ağzını açtı. Bir şey söyleyecekti ama söyleyemedi.

"Ça- Çağın. Bo- boşanalım" dedi kekeleyerek. Istemiyordu sesinden belliydi.

"Neden Aral. Istemediğin sesinden belli neden"

"Çünkü sen ondan hamilesin. Beni aldatmanı unutabilirdim. Ama sen ondan hamilesin. Onun çocuğuna bakmam ben evladım demem sarılmam. Zaten o da çocuğunu bana bırakmaz. Ayrılalım"

"Tamam. Tamam ayrılalım. Ama bir gün gerçekler ortaya çıkınca çok pişman olacaksın." Dedim başka bir şey demedim. Onlarda demedi. Sonra annem boğazını temizleyip konuşmaya başladı.

"Evleniyorsun"

"Ne diyorsun sen"

"Evleniyorsun diyorum"

"Kiminle? Niye?"

"Merihle. Bebeğinin babası olduğu için"

"Evlenmiyorum işte zorla mı evlenmiyorum."